Eens per week geeft Sven De Spiegeleer zijn ongezouten mening op een gebeurtenis die bij hem de voorbije week ergernis, verbazing, of verontwaardiging opwekte.
“Sterft gij oude vormen en gedachten…”
“J’en ai marre des parvenus” orakelde Elio Di Rupo ruim tien jaar geleden nadat de PS nog maar eens midscheeps geraakt werd door een schandaal van belangenvermenging, corruptie en collusie in het Charleroi van PS zwaargewicht Jean-Claude Van Cauwenbergh. Het schandaal betekende de politieke dood voor Van Cau en zijn acolieten. De toen nog jonge en onbekende Paul Magnette mocht de augiasstal bij de Carolo’s gaan uitmesten, wat hem meteen bombardeerde tot de dauphin van Di Rupo.
Wie dacht dat de PS na dat zoveelste schandaal lering zou hebben getrokken uit haar fouten, is eraan voor de moeite. Vorige week was het weer goed raak toen uitlekte dat lokale politici van diverse pluimage zich riant hadden laten betalen voor vergaderingen die niet eens hadden plaatsgevonden bij het overheidsvehikel Publifin. Daarboven kwam nog dat Publifin-topman St éphane Moureau zichzelf een jaarwedde had toegekend van 960.000 EUR. Diezelfde Moureau is ook PS-burgemeester in Ans.
PS-minister voor lokale besturen Furlan, die als minister toezicht uitoefent op intercommunales en lokale besturen hoorde het in Keulen donderen, en kwam niet verder dan “Wir haben es nicht gewusst”. Dit ondanks het feit dat zijn eigen adjunct-kabinetschef bestuurder was in het betrokken overheidsbedrijf. Bij minister-president Magnette, over het algemeen niet cameraschuw, bleef het oorverdovend stil. Hij bleef wel zijn minister steunen, en weigerde hij een onderzoekscommissie naar eventueel onoirbare praktijken bij Publifin.
Ook PS-voorzitter Di Rupo deed zijn stinkende best om zich te distanti ëren van dit nieuwe onwelriekende schandaal door het voor te stellen als een Luiks probleem waarvan hijzelf geen weet had. De kans dat in een partij waar de voorzitter nog altijd geldt als ‘Dieu’ hij effectief van niets wist, lijkt eerder klein. De vis rot nog steeds vanaf de kop.
Hoewel de politieke mores in Vlaanderen gelukkig iets beter ontwikkeld zijn, is zelfgenoegzaamheid geen optie. Ook bij ons ontwikkelden sommige lokale besturen zich tot een wirwar van intercommunales en gemeentebedrijven, elk met hun eigen bestuursorganen en bijhorende zitpenningen. Het voornemen van de huidige Vlaamse regering om te snoeien in deze bestuurlijke verrommeling bleef tot op vandaag dode letter wat het gevaar tot mogelijke misbruiken alleen maar in de hand werkt.
Wanneer we dergelijke verhalen samen lezen met recente opiniepeilingen, dan zouden de knipperlichten nochtans op rood moeten springen op de partijhoofdkwartieren. De traditionele partijen smelten weg als bruistabletten terwijl antisysteempartijen groeien als kool. Toch slaagt het beleid er niet in een antwoord te bieden op het groeiende ongenoegen, en geraakt men niet verder dan wat morrelen in de marge, ‘kurieren am Symptom’.
Sommigen zouden er goed aan doen de tekst van Internationale nog eens ter hand te nemen; “Sterft gij oude vormen en gedachten” zong men in 1848. Het is actueler dan ooit.
Sven De Spiegeleer
Op het moment dat deze column werd geschreven en ingezonden was minister Furlan nog steeds op post als minister. Hij nam deze namiddag ontslag.