Brakel, 16/04/2017: De Ternatse rocker Dirk JJ Buydens (57) liet deze maand een mooi paascadeau op de wereld los voor iedereen die houdt van een stevige geut rock ’n roll. Zeg maar iedereen die houdt van muziek toutcourt, zolang het maar oprecht, zonder franjes en recht door zee is, eigenschappen die Dirk zelf ook niet misstaan. Vijf jaar na zijn gesmaakt debuut Black Angel lanceert hij met zijn band Dirk JJ Buydens & Jamme het juweeltje No Pecking Order.
Dirk — keurige ambtenaar by day, rockfenomeen by night — is een kind van de Vlaamse Ardennen. Als geboren Opbrakelnaar en getogen Lierdenaar zette hij zijn eerste stappen in de muziekwereld in de Brakelse rockscène van de jaren ’70. Hij had op achtjarige leeftijd reeds zijn eerste gitaar omgord op de muziekschool, maar de beelden op tv van rockgitaristen in Tienerklanken deden hem dromen van meer. Zijn vuurdoop beleefde Dirk op het podium van het jeugdhuis in Brakel in 1976. Sindsdien ging het hard voor hem, de rock ’n roll had hem te pakken en liet hem niet meer los. Via zijn opeenvolgende bands Beatraves en Galinheiro in Brakel en Mayor And Aldermen in Ternat, waar de liefde hem heen leidde, bleef Dirk aan de weg timmeren.
Al die jaren en kilometers op de teller op de snelweg van de rock ’n roll wierpen hun creatieve vruchten af op Dirk zijn nieuwste plaat. De echo’s van zijn helden Lou Reed, Bob Dylan, Eric Clapton en John Fogerty zijn nooit veraf, maar ere wie ere toekomt, dit is vooral een Buydens grand cru. Samen met nieuwe muzikale partner-in-crime Jamme Goubert, die meeschreef aan zes songs, vielen de puzzelstukken helemaal in elkaar. Op zijn zevenenvijftigste weet Dirk veertig jaar muzikale gusto en grinta te combineren met de spelvreugde van een jong veulen, wat met topproducer Luc Crabbe achter de knoppen tot verbluffende resultaten leidt.
Goe veur in den otto, amai nog nie! Met de trefzekerheid van iemand die op zijn praktisch rijexamen zonder verpinken kon stoppen en terug vertrekken op het steilste stuk van de Valkenberg, dirigeert Dirk zijn band langs rockpareltjes als het Stonesy Wait and see, het opmonterende On my way home en de viscerale oerkracht van de valse trage Hard to believe. De ritmesectie, bestaande uit drummer Jamme Goubert en bassist Laurent ‘Boll’ Van der Elst, staat als een kast van een huis. Dat er onder de ruwe blikken en lange haren van rock ’n rollers vaak een blanke pit schuilt, toont Dirk aan met enkele mooie ingetogen momenten op de plaat.
In de aangenaam zacht voortkabbelde oorwurm She’s so different bewijst Dirk, met een kwinkslag naar zijn roots, in het Brakelse dialect dat een man niet veel moeilijke woorden nodig heeft om de liefde voor een vrouw te bezingen. De samenzang met zangeres Geertrui ‘Jersey’ Magnus levert een ontwapenend hoogtepunt op. Het meest pakkende moment van de plaat is echter Friend John, een pakkend nummer waarin Dirk een ode brengt aan zijn overleden vriend, Lierdese muziekmakker en Family Duck-frontman John Premereur. Verdriet en veerkracht lagen zelden dichter bijeen.
De albumtitel No Pecking Order is sprekend voor Dirk zijn levensmotto. ‘Een pikorde is voor kippen, niet voor mensen’, zegt Buydens, ‘soms moeten we gewoon ons goesting kunnen doen zonder gebukt te gaan onder allemaal regeltjes en de tirannie van bazen, die zijn er al meer dan genoeg.’ De albumhoes, waarop het verenkleed van de zilverbrakel prijkt, is bovendien een leuke knipoog naar onze streek van een man die in vele havens thuis is maar nog altijd een prominent stukje Vlaamse Ardennen in zijn rockershart meedraagt.
Hoe en waar kunt u al dat lekkers aanhoren, vraagt u? Op vrijdag 21 april wordt het album live voorgesteld in de parochiezaal — of zeg maar parockiezaal — van Ternat. Dirk, Jamme en hun band heten iedereen vanaf 19u welkom, de toegang is gratis. Wie deze warm aanbevolen stevige rocker van een LP zelf in zijn platenkast wil, kan een exemplaar bestellen via dirkbuydens@rocketmail.com. (BVdV)