De Geraardsbergse mattentaart
Ik eet een mattentaart heel graag,
omdat ze zo lekker is met haar roosje
dat uitdagend het bladerdeeg versiert.
Rijzend in een gloeiend hete oven,
heeft ze haar kruimelige zuurzoete
gouden mattengeheim ontplooid.
Nu ligt ze voor mij op een witkleurig bordje
keurig in twee versneden en vergezeld van
zwarte nectar in een porseleinen kopje.
Haar kruimels zal ik met mijn vingers deppen,
want na het eten van een Geraardsbergse
mattentaart lik ik steeds mijn vingers af.
’k Wou dat het alle dagen
Kermis Geraardsbergen was!
Karel De Pelsemaeker