Melle, 15/05/2017 – De laatste titel van de zondagreserven van Tenstar Melle dateerde van 1985, toen de helft van de huidige spelersgroep nog niet eens geboren was. Aan die lange periode zonder prijs is nu een einde gekomen na een knap seizoen, waarbij rood-wit 26 speeldagen aan de leiding prijkte. In het slot was het evenwel nog nagelbijten en uiteindelijk bracht een doelpunt in de allerlaatste minuut van de allerlaatste wedstrijd de verlossing. (JDK)
“Dit is zeker geen momentopname, maar de beloning van enkele jaren hard werk”, glundert coach Jelle De Keukeleire. ”De voorbije seizoenen kenden we een gestage opgang en werd de kern telkens uitgebreid en versterkt. Met achtereenvolgens 5de en 3de plaatsen was onze ambitie in september om minstens voor de podiumplaatsen te strijden. De titel leek toen een onbereikbare droom, temeer omdat we ingedeeld werden in een reeks rond de regio Sint-Niklaas, die door kenners steevast bestempeld wordt als de beste in Oost-Vlaanderen.”
Tot verbazing van vriend en vijand walste Melle in de heenronde over de tegenstand. De ploeg zat in een winnende flow, was dominant en effici ënt en bereikte het keerpunt als autoritaire leider met 14 zeges uit 15 wedstrijden. Vanaf dan werd Melle wekelijks opgewacht door tegenstanders met geslepen messen, die veelal ook versterkt waren met spelers van het eerste elftal. Ook zorgden blessures van belangrijke pionnen voor kopzorgen. De Keukeleire: “We verloren enkele keren nipt, maar herpakten ons nadien. Telkens stonden wel een aantal spelers op om ons over de streep te trekken. In de laatste maand nam de druk gestaag toe en was het niet altijd gemakkelijk om met de situatie om te gaan. Dat we meermaals op achterstand kwamen, hielp onze zaak ook al niet, maar op wilskracht en met goed voetbal slaagden we er keer op keer in om een scheve situatie recht te trekken.”
Op de slotspeeldag moest Melle minstens een punt sprokkelen op het veld van middenmotor Oostakker om kampioen te worden. Wat volgde was een thriller-scenario dat niemand vooraf kon geschreven hebben. Melle zat in nauwe schoentjes toen Oostakker op voorsprong klom in de 88ste minuut en, des te meer, nadat de doelman van de thuisploeg een strafschop stopte in de 92ste minuut. Na 45 uren competitievoetbal bezorgde een doelpunt in de 98ste minuut van de laatste wedstrijd Melle alsnog het delirium. Dit leidde tot een explosie van vreugde op het veld, gevolgd door een heel lange feestnamiddag en —nacht die voor eeuwig in het collectieve geheugen gegrift zal blijven.
De Keukeleire besluit: “Het was een lang en slopend seizoen met een fantastische afloop. We stonden vanaf de eerste speeldag op kop, wonnen tegen alle topploegen, hebben de beste verdediging en de tweede beste aanval in de reeks. Dan is de enige conclusie dat deze titel oververdiend is. Ik wil bewust geen individuele spelers bewieroken, omdat dit vooral het succes van het collectief is. Alle 24 kernspelers haalden een hoog niveau en hebben meer dan hun steentje bijgedragen. Het doel om ooit eens kampioen te spelen, is bij deze bereikt. We zullen ons de huldigingen, die ons nog te wachten staan, dan ook laten welgevallen. Voor mij persoonlijk is deze titel – als kind van het huis – de ultieme bekroning van 21 actieve jaren bij Tenstar Melle. Komend seizoen kunnen we, met een licht gewijzigde kern, zonder enige druk aanvatten. Alles wat nu nog komt, is meegenomen en zien we als pure winst.” (Jelle De Keukeleire)