18/06/2017 – Wie weet nog wat dit is?
Benieuwd naar het antwoord?
Dit is een aargetuig. Het werd vroeger gehanteerd door landbouwers die tijdens de manuele oogst hun zeis moesten wetten /aren op dit ijzeren voorwerp dat ze met de punt in de grond klopten. Met een klein hamertje konden ze hun zeis “aren”.
Ingezonden door Albert Schrever.
Heb jij ook een voorwerk dat weinig gekend is? Stuur een eigen foto + uitleg naar De Beiaard.
Update:
Het is een hare, ‘een aore in ons dialect’. Dit kleine aambeeld met zijn puntige onderkant waarop twee oren zijn gesmeed, werd op de koer van de boerderij, die meestal in kasseistenen was aangelegd, tussen de kassiestenen geklopt. De boer die het karwei uitvoerde zorgde ervoor de oren op de stenen rusten, zodanig kom wanneer er gehaard werd, de hare niet verder in de grond zakken.
De zeis werd met de snede op de hare geplaatst een dun geslagen met een hamer, haarfijn gelagen zelfs, zodat de zeis niet meer bot stond. Daarna werd de zeis met een wetsteen gewet.
Haren gebeurde sporadisch eens, wetten gebeurde bij een maaibeurt, bij manier van spreken, bijna om de 5 minuten.
Karel De Pelsemaeker