Column, 23/062017 – Hij had juist geholpen bij het binnenhalen van het droge linnen. Je wil als 11-jarige niet als leegganger doorgaan wanneer je enkele dagen bij je grootouders logeert. De vorige dag had hij oma helpen jampotten schoonmaken want de aardbeien verdrongen mekaar voor een voorkeurbehandeling in het reuzencondoom. Wim Lybaert zou het een tunnel noemen, of een koepel. De vruchten wachtte een gesuikerd winterverblijf achter het glas van confituurpotten.
Toen had de jongen ’s avonds in zijn dagboek geschreven :
Ervaringsmomenten
Opa’s kweken er maar op los als hun vel tenminste lang genoeg is.
Hij was ooit mogen meegaan naar de doe-het-zelfzaak om enkele meter plastiek te kopen om er aardbeien onder te telen.
Toen ze de volgende dag net begonnen waren aan hun bloemkool in de kaassaus, zijn lievelingskost, schoot hem plots wat te binnen. We hebben deze week voorlichting gehad, zo viel hij niet met de deur in huis maar direct tussen de bloemkolen.
Oma stond juist recht om hem nog een plak fricandon, zijn lievelingskost, af te snijden toen hij hen terloops en om de conversatie levendig te houden over de school communiceerde.Als hij het maar over achterlichten had gehad !
Oma staakte haar snijwerk. Hij mag zoveel vlees niet meer eten, dacht ze. Ze kreeg een opvlieger zoals Charles Lindbergh nooit had meegemaakt.
’s Avonds schreef hij neer :
Ervaringsmomenten
Oma’s maken goeie fricandon maar ze worden gans rood om die te snijden.
Hij vertelde over het mannelijk zaadje en opa dook in zijn bord. Hij had nooit eerder de vorm van een bloemkoolroosje zo goed bestudeerd. Zelfs de gaten van de gruyère die in de saus verdwenen was, scheen hij terug te vinden. Eventjes hadden de grootouders zelfs spijt dat ze zulke aandachtige kleinzoon hadden die het vertikte in de les eens verstrooid te zijn.
In de les SO, wat niet staat voor slaolie want die wordt afgekort tot Vandemoortele maar wel voor Seksuele Opvoeding hadden ze geleerd dat de papa een stijve piemel moest hebben als ze een kindje wilden. Vermits er in een klaslokaal geen reclameboodschappen toegelaten zijn, had de meester het niet gehad over Remy, de stijfsel van onze grootouders of Elnett. Wel had hij nog verteld dat het mooie woord voor kindjesverwekkende bedrijvigheid vrijen is. Pas de avond na de les vond de meester het boek terug dat hij al jaren kwijt was. De titel luidde “Voorbehoedmiddelen” tenzij de onderwijzer dacht : in ’t secundair mogen ze ook nog wat te doen hebben…
Het kind had zin om even te pauzeren en dan te zeggen: “Zijn er nog vragen ?” Dat deed hij niet maar hij schreef ’s avonds wel in zijn dagboek :
Ervaringsmoment
Oma’s zijn lief maar ze luisteren niet als je hun voorlichting geeft.
Later op de avond zaten ze gedrie ën nog wat voor TV. Omdat er niets boeiends was, zapte opa eens en bracht ongewild een blitzbezoek aan Temptation Island. Maar nog vlugger hadden ze het eiland verlaten, op zoek naar wat beters. De jongen vulde het stille moment met een vraag : Weet je wat onze meester ook zegt ? Tijd om nog een zweetpak bij bol.com te bestellen, hadden de grootouders niet. Wel zag oma alle heil in het schaaltje met paprikachips en drong als afleidingsmanoeuver aan bij het kind hoewel ze goed wist dat de mama een haat-liefdeverhouding had met dergelijke voedingssupplementen.
De jongen bedankte maar herhaalde zijn vraag, of ze wisten wat de meester zegt.
Nee, en wat zegt hij dan ?
De meester zegt dat we een ijsbeer kunnen adopteren want door het smelten van de ijskap aan de Noordpool zullen ze misschien uitsterven.
De grootouders waren blij dat de jongen naast SO ook nog IJO op school kreeg, ijsberenopvoeding.
Die avond schreef de 11-jarige :
Ervaringsmoment
Opa’s zijn lief maar ze denken enkel aan aardbeien en niet aan ijsberen.
En hij had nog gelijk ook.
(Anny Bert)