Anny Bert, 30/06/2017 – De Titanic werd te water gelaten op 31 mei 1911. Honderden kijklustigen waren van ver of van heel dichtbij getuige van dit heuglijk moment.
De Queen Mary II gleed van stapel op 25 september 2003. Duizenden zagen het cruiseschip statig in het water schuiven, heel nabij of aan de andere kant van de wereld voor de TV.
De P902 Pollux kreeg op 6 mei 2015 uit prinselijke hand de traditionele champagnefles tegen zijn voorsteven. De 13-jarige Elisabeth doopte het marineschip onder het waakzaam oog van papa Filip en mama Mathilde en Steven Vandeput, minister van defensie, en de burgemeester van de peterstad Namen en Didier Reynders en Kris Peeters en Alexander De Croo en Goedele Liekens namens Unicef, en Goedele Liekens als ambassadrice van de overzeese seksuele betrekkingen en ook nog Goedele Liekens als ex-miss Belgium. In die laatste functie wilde men vermijden dat ons land ooit een “Hellhole” werd genoemd.
Wie evenmin ontbrak, waren de notabelen met aandelen in de natte sektor maar die wel hun schaapjes op het droge hadden.
Alecje werd te water gelaten op 18 juni 2017. Alecje was 11 maand. Enkel zijn moeder en zijn vader waren op de plechtigheid aanwezig. Het zwembadje was vrij klein maar wel uit stevig plastiek. Het was helblauw met afbeeldingen van schelpen, bekende en minder bekende exemplaren : de kinkhoorn, de venusschelp, de sjarelschelp, het slurfje, het staartstokje. Een anker was niet voorzien, daarom was het graspleintje te klein en waren de ouders te alert. Ook een zwemvest hadden ze niet. Ze waren wel gaan kijken bij het BDCB, the Belgian Diving Club for Babies, maar je moest lid zijn en dat was Alecje niet.
Het zwembadje was groot genoeg voor een baby van bijna 1 jaar maar niet stabiel genoeg om er een magnum Veuve Cliquot tegen te knallen. Wel stond een flesje Evian direct naast het badje op de kaden : de halve meter oever die restte van het lapje grasperk.
De mama droeg Alecje op de arm, in een stevige greep want het naakte ventje riep onvervalste kersttaferelen op van een blinkende kalkoen, rijkelijk ingesmeerd met Ardeense boter, klaar voor de oven. De papa nam de baby over, bang als hij was dat de mama hem in al zijn gladheid vroegtijdig te water zou laten. Misschien kwam het kind dan zelfs onzacht tegen de sjarelschelp terecht, kreeg het een roller van een golf naar binnen, zwol het helemaal op en oogde plots als een kind van 11 jaar.
Het contact met het water stemde de blaas van Alecje buitengewoon gunstig want in een boog boven het wateroppervlak toonde die haar ontspannen gevoel. Het kind kraaide van groot geluk om de bevrijding.
Je zag de papa denken : hadden we hem toch niet beter een pampertje aangetrokken ? Hij wist dat er zoiets bestond als het verkleind model van wat incontinente zeebonken dragen.
Je zag de mama denken : en wat als hij van die cocktail van eigen oogst naar binnen kreeg ? Ze wist dat er zoiets bestond in de topsport als het toedienen van eigen urine. Ze zag hem al voor zich als de gereïncarneerde Michael Phelps. Ze zag hen allebei aan het olympisch zwembad staan terwijl hij door het water kliefde in het allerlaatste recht gedeelte naar een nieuwe gouden medaille. En ze hadden er elk al twee om hun fiere ouderlijke nek hangen.
Alecje wist met zijn geluk geen blijf. Hij had al ontdekt dat het water nog hoger spatte als hij beide handjes neerplofte. Zelfs met zijn beentjes kon hij golven maken.
Tot hij plots stil zat, het denkproces van een 11-maandige, in uiterste concentratie. Was de olietanker aangemeerd?
Wat even later boven water dreef, had niets met olie te maken maar alles met de spinazie van die middag. H ét had voorrang gekregen op de golfslag. H ét dreef langzaam in de richting van de kinkhoorn. H ét had geen vinnen of kieuwen en toch zwom het.
Zie je wel, zei de mama, jij met je naaktzwemmen.
Papa tilde hem uit het badje en nog geen minuut later waren ze gedrie ën binnen. De schelpen bleven alleen achter.
(Anny Bert)