Oosterzele, 10 juli 2017. Schepen van cultuur Marleen Verdonck mocht in het Gemeenschapscentrum De Kluize in Scheldewindeke kleinkunsticoon Jan De Wilde introduceren en duidde een stuk Vlaamse geschiedenis. (Reporter 17, foto’s DDL)
In een wervelwind van Nederlandstalige songs en geflankeerd door vier uitstekende muzikanten en een violiste, maakte Jan De Wilde (73 j) meteen duidelijk dat hij na meer dat vijftig jaar op de planken, er nog altijd staat. Een sterke persoonlijkheid. Hij stak een beetje onhandig van wal met ‘Luie Naald’. Nadien blijft hij grabbelen in zijn rijk gevuld repertoire. Zijn bindteksten zijn ronduit grappig. Humor staat hoog in zijn vaandel. Het publiek kwam vlug in de ban van Jan De Wilde.
Zijn warme stem laat je niet onverschillig. Hij brengt een warm gevoel over. Jan De Wilde vertelde ook verhaaltjes en anekdotes over zijn woonplaatsen in Lede, Aalst, Aaigem,..Met Joke, Vrolijk Lentelied, Walter, Golden Retriever, Zussen, Eerste sneeuw, De verdwenen karavaan, Fanfare van honger en dorst’, en het verrassende ‘Wals met Mathilda’ (de intrigerende cover van de Tom Waits song Tom Traubert’s Blues, vertaald door de uitmuntende gitarist Eddy Peremans), scoorde Jan De Wilde torenhoog. Stond daar een kleinkunstartiest met grote K te performen? Alleszins.
Het concert was gepolijst, evenwichtig, mooi uitgebouwd. Het publiek houdt na een halve eeuw optredens, nog altijd van hem. Een optreden van Jan De Wilde is vooral luisteren, kijken en genieten. ‘Ancien’ De Wilde heeft al lang geleerd wat een concert inhoudt. Met een uitgebalanceerde verzameling songs kan het echt niet fout lopen. Het aandachtig en gedisciplineerd publiek kreeg een heerlijk concert geserveerd. Jan De Wilde bracht ook een hommage aan zijn vriend Zjef Vanuytsel. Als geen ander weet Jan De Wilde het leven in al zijn aspecten te vangen in een eenvoudige maar immer rakende melodie, voorzien van een tekst die telkens weer schittert door zijn originaliteit. Jan De Wilde, een geluid apart.
Zijn stijl werkt nog altijd. Heeft charisma. Komt heel gewoon over. Nonchalant. Eenvoud siert hem. Spontaan. Hij bleef passievol grasduinen in zijn rijk arsenaal van (onvergetelijke) liedjes, nostalgische pareltjes, gebardeerd met de kanten van het leven. In onze jeugdjaren (golden sixties) was er veel belangstelling voor de Vlaamse kleinkunstartiesten. Hij bleef moeiteloos overeind. Jan De Wilde, samengevat: veel lekkers, de herinnering nog eens tot leven gebracht, zachtjes even terug in de tijd, toen alles nog goed was,…Het publiek vroeg en kreeg bisnummers. Het publiek bedankte meermaals met een warm applaus en finaal met een staande ovatie.