Anny Bert, 15/09/2017 – Ik kreeg deze week mooie beelden binnen van Madrid, niet op mijn netvlies, wel op mijn computer. Onmiddellijk waren ze er, de herinneringen.
Heb jij al Madrid bezocht ? Moet je eens doen, niet met zijn tweetjes, niet met zijn viertjes maar met zijn veertigjes. Je wipt om 3u het bed uit, wat vroeg is maar een bakker doet dat dagelijks. Hij heeft in ruil daarvoor wel broden en pistolets, jijzelf alleen maar de oogjes van de meeneemchinees. De morgen denkt nog zelfs niet aan krieken als je met je valies voor het belangrijkste gebouw van een gemeente staat : de financi ën. Je kent ze stuk voor stuk, je medereizigers want het jaar daarvoor stonden ze daar al even verlept maar tegelijk ook hoogzwanger van prachtige vakantiedagen. Camiel is er ook weer —Dag Camiel !- met zijn groot valies en met zijn Roza. Ook Monique is er, -Dag Monique!- en ze heeft weer een assortiment vriendinnen mee, kleurrijke en kirrende. Misschien heeft ze weer haar sluier mee waarmee ze ooit de muggen in de Camargue op andere gedachten zou brengen. De voorzitter had eens echt gevoel voor horror getoond toen hij de aanvallen, de raids, de kamikazetechnieken beschreef van de muggen in de Camargue. Ze had zich compleet incognito teruggetrokken in haar sjaal zodat de Franse muggen haar niet konden vinden. Minder geslaagd qua outfit viel Emiel uit de bus en dook als een volwaardige alpinist het natuurgebied in, met wollen muts en stevige anorak, mosquito bite proof, stond er op het etiket aan de binnenkant. En dat bij 30 ° …
Emiel, je verliest wat ! zei de voorzitter nog in de loop van de tocht, maar het waren de zweetdruppels die uit zijn jas lekten.
Bernice scheen op weg naar de hadj en richtte, regelmatig speurend , haar wandelstok naar Mekka.
Maar van muggen was er geen sprake. De voorzitter had flamingo’s met muggen verward.
Je kan ook altijd op een onmenselijk uur naar Polen vertrekken met de vrienden van het financiepersoneel. Dat is niet hetzelfde als de vrienden van de financi ën want die vind je enkel in de psychiatrie.
Dan sta je goed op tijd waar de bus nog moet komen maar waar de trouwe reisgenoten al gekomen zijn.
Jean is er ook weer bij —Dag Jean!- want Jean mà g niet ontbreken. Kijk vooral niet verwonderd op als je hem ziet verschijnen met zijn valies model L maar ook met zijn model XXXL. Daarin steekt niet zijn Linda, want die is altijd mee, ze is er ook nu weer, -Dag Linda!- . Al vermeldde de voorzitter het niet op de 3e pagina van zijn “Nog een paar laatste tips voor ons vertrek”maar kleine huisdieren mochten ook nooit eerder mee, niet naar Berlijn, niet naar Boedapest, niet naar Veneti ë. D é koffer bevat dan wel niet de stoffelijke resten van Elvis Presley, wel zijn outfits want bij elke reis maak je de ontdubbeling mee van Jean, de King, in een avondvullend programma na het Abendessen, het vacsora, het cena, in het hotel. Dan krijg je, als vrouw, net als Rita, Germaine, Lieve, Lisette misschien het veelkleurige sjaaltje omgehangen of de bloemenslinger. Jean laat elk jaar al in januari, zo dacht iedereen toch, zijn hulakransen speciaal uit Hawaii overvliegen, met DHL. Toen Action echter in Zottegem een filiaal opende, besefte iedereen plots ho é dichtbij Hawaii wel lag. Maar exotisch oogt het wel. Maak je echter geen zorgen : als je bij een optreden van Elvis zulke Hawaiiaanse krans omgehangen krijgt en je hebt nog diezelfde avond Vlaams jeuk en Vlaamse huiduitslag, dan hoort dat erbij !
Zit je nog steeds met dat verdomd zoutloos dieet, neem wraak en bezoek met zijn veertigjes de zoutmijn van Wieliczka in Polen met haar decoraties in zout, een heuse kapel uitgehouwen in het zout en een lekkere maaltijd in de grote zaal, met een snuifje zout.
Is je Pools niet zo goed maar je Frans wel, bezoek met zijn allen Salins-les-Bains in de Jura of reis mee naar Salzburg. Je neemt op een onmenselijk uur de bus, niet de lijnbus, voor het belastingkantoor en daar zijn ook Jean en Monique en Roza maar die ken je al. Ook Christel is weer mee, -Dag Christel !” en Robert, -“Dag Robert!”, de dichter onder de fantasielozen, de po ëet die bereid is onder je nachtelijk raam verzen te komen afdreunen als je in een vreemd bed de slaap niet te pakken krijgt.
Als je in Salzburg genoeg krijgt van Mozart en zijn kugeln, dan steek je zomaar de grens over, de 39 anderen volgen wel, naar Berchtesgaden en je duikt er in de zoute schoot van Moeder Aarde. Vader was eerder gepeperd…
Heb je intussen zin gekregen om eens mee te gaan ?
Helaas !
De vriendenkring ging ter ziele, de voorzitter te ruste…