Julien Borremans, 03/11/2017 – “Ik zie deze stad (Brussel) te graag om mijn kritiek op alles wat fout loopt voor mezelf te houden. Vooral omdat ik denk dat Brussel een ongelooflijk creatieve dynamiek heeft die de stad kan doen uitgroeien tot een van de aantrekkelijkste plekken in Europa. Die inspirerende realiteit wordt helaas allesbehalve weerspiegeld in de verouderde politieke structuren. De politieke klasse is te zelfingenomen en lijkt wel in het verleden te leven, tevreden met postjes en mandaten, als vadsige koningen achter de veilige muren van hun negentien gemeenten. Laat ons hopen dat de politieke crisis rond burgemeester Mayeur hieraan voorgoed een einde maakt en dat het Brussels Gewest als één stad met een ambitieuze visie de uitdagingen van deze tijd kan aanpakken.”
Aan het woord is Luckas Vander Taelen, die onlangs aan zijn uitgebreid oeuvre een provocatieve en gedurfde analyse in boekvorm toevoegde. Geert van Istendael omschrijft hem als “een man met griezelig veel talenten. Zanger theatermaker, begenadigd auteur van televisiereportages, Groen parlementslid, schepen van een fikse Brusselse gemeente, historicus en ik vergeet zeker nog talloze andere daden en feiten.”
Vier decennia geleden trok Vander Taelen van zijn geboortestad Aalst naar Brussel, waar hij een liefde-haat-relatie mee heeft. Het gehele boek handelt over de vele kansen die Brussel mist. Alleen in het laatste hoofdstuk keert hij terug naar zijn geboorteanalyse, om ook daar zijn kritische blik over te laten schijnen.
Vander Taelen neemt geen blad voor de mond. Als democraat en Brusselaar vindt hij het zijn verdomde plicht om duidelijk te maken wat er in dit gewest allemaal fout loopt en wat wordt weggemoffeld. “Vander Taelen besnuffelt en bevoelt en beklopt Brussel van boven en van onder, van achteren en van voren… Zijn fileermes is vlijmscherp, zijn analyses kristalhelder.” De Brusselaar stelt de algehele verknoeiing van het gewest aan de kaak. De schandalen — die de laatste maanden aan de oppervlakte komen — laten duidelijk zien dat het bederf al jaren onder de oppervlakte aan het gisten is.
Vander Taelen heeft het over de Noord-Zuidverbinding. Al meer dan een eeuw geleden scheurde ze een diepe wonde dwars door de stad, een wonde die maar niet genezen wil. De schande dat het hele stadsweefsel aan de auto werd uitgeleverd, sinds de Wereldtentoonstelling van 1958. Hij vertelt teven het griezelverhaal van de Noord- en Zuidwijk en van het handhaven van de negentien zelfstandige gemeenten.
De Brusselse historicus sloopt vele taboes: “Hoe gemakkelijk werd het geweld, onveiligheid, islamitische radicalisering en toenemende religieuze druk in deze stad getolereerd! Wie iets durfde te zeggen was een bange blanke man, een islamofoob of een provincialistische Vlaamse angsthaas die van het leven in de grootstad Brussel niets had begrepen.” Vander Taelen werd om die reden al te veel neergesabeld, maar argumenten tegen zijn stellingen blijven uit.
“Mijn Gedacht” van Luckas Vander Taelen is een ongemeen boeiend boek.
‘Mijn Gedacht’ van Luckas Vander Taelen is een uitgave van Houtekiet en kost €18,99.
Julien Borremans