Zarlardinge, 16/01/2018 – Vroeger trok Kermis Zarlardinge veel volk, de mensen kwamen er een bedevaart doen tegen stalziekten, vooral tegen varkenspest. Antonius-abt wordt soms wel eens verward met Sint-Antonius van Padua, of Atoontje van de verloren voorwerpen, die op 13 juni wordt gevierd. Een gedicht van Karel De Pelsemaeker.
Sint–Antonius uit Zarlardinge
Op Sin–Antonius-Abt,
smullen de Zalardingenaren
van het vetgemeste zwijn:
de grote roze hespen
het klein versneden spek,
het fijn gekruide hoofdvlees,
de staart en de kronkelige
witte of zwarte trippen!
Van ’t gezouten volgt er dorst
daarom wordt er ook met
gerstenat gemorst!
We weten het wel
voor Sint-Antonius kon vlees
worst wezen doch fruit en
groenten at hij des te meer.
En door te leven als asceet,
legde hij zijn hoofd pas na
honderdenvijf jaar neer.
O, Sint-Antonius uit Zarlardinge
met het zwijn, ik kom u fluisteren
in uw oren: ‘Ik ben mijn lief verloren.’
Met gebed en offerkaars wou ’k Hem
toen bekoren: ‘Heilige Antonius,
daarboven in de hemel, mag ik
alstublieft mijn lief weerzien?’
Meteen verscheen me een visioen:
‘Het is niet bij mij, Maar bij broeder
Antonius van Padua, dat je moet zijn!–
Ik doofde de kaars en keerde me rechtsom.
Waar, vlak voor mij, mijn teerbeminde
likkebaardend te verlangen stond
naar een warme worst, Zo dik en zo rond.
Karel De Pelsemaeker.
Is het op Sint-Anthonis-Abt klaar en helder, vult ’t vat en ook de kelder.
Met Sint-Antoon en Sebastiaan, komen met ’t hardste van de winter aan.
