28/01/2018, Karel De Pelsemaeker in Elst – Mede doordat onze digitale De Beiaard iedereen berichtte over ‘Geutelingentochten’ in Elst, trok ik op 27 januari naar dat Geutelingendorp. Niettegenstaande ik met een kunstgebit mijn appels moet eten, bracht ik toch ook Sint-Appolina, de in Brakel, en even daar buiten, wereldberoemde vrouwelijke tandarts, een bezoek!
Het werd een mooie wandeling, alleen het weer bleef op 27 januari wat grijs in de Vlaamse Ardennen! Desalniettemin ontmoette ik langs het parcours, dat ik koos en 6km en een sjieke pruimtabak lang was, heel wat moois! Ander andere de mooie Perlinckbeek, een eeuwenoude bronbeek, waarop sinds de tweede helft van de negende eeuw al een watermolenstaat. Deze watermolen die meteen de Perlinckmolen wordt geheten is de oudste molen van Brakel en tevens een van de oudste van ons land. Deze Molen was tot in oktober 1974 nog in werking, kwam ik te weten. Ik zag, tot mijn grote vreugde, langs de oevers van de beek, en nabij de molen, ook mooie wilde sneeuwklokjes in bloei staan! Ik had deze vrolijke bloempjes ook al eerder langs het parcours ontmoet en maakte er meteen enige foto’s van.
Zoals ik al bij het begin van mijn tekst al vernoemde, bezocht ik ook Sint-Apolloniakapel.
Op 12 februari 2016, waren de dorpelingen van Elst samengekomen om het einde van de restauratie van de kapel van Sint-Apollonia te vieren. Bijna tien jaar lang werd er met tussenpozen gewerkt om deze kapel te restaureren en haar mooie kleuren terug te geven. De Apolloniakapel is eigendom van de gemeente Brakel. De restauratie ervan gebeurde in samenwerking met het Regionaal Landschap Vlaamse Ardennen. Dit kwam ik allemaal te weten omdat er nu een zuil bij deze kapel staat, met heel wat geschiedenis over St-Apollonia en deze plek in Vlaamse Ardennen. In de hoerca zaak “ ’t Hoeksken” rechtover de kapel draait het hele jaar door, net zoals in heel de gemeente Elst, alles omtrent Geutelingen.
Op zaterdag 3 februari gaat ook in Michelbeke een Geutelingenwandeling door, ik zal zeker naartoe gaan en eveneens nog eens achter sneeuwklokjes gaan zoeken, wat zij zijn de plantjes die in het nieuwe jaar het nieuwe lenteseizoen aankondigen…Van echte levende ‘art nouveau’ gesproken, dacht ik. — Kdp. –
Art nouveau gedicht
In de lente keek ik in kelken van Japanse lelies,
die me met hun vlekjes aan tijgerkoppen lieten denken,
onder een prunus, die met de roos is verwant, schetste ik
deze bloemen met hun gebogen lenige stengels
art nouveau alom!
deze aardige bloemen zijn in de herfsttuin, die wel
op een doolhof lijkt, verloren gegaan:
er staan nu alleen nog vraagtekenende
varens naast de bronzen hortensia’s
art nouveau kan vari ëren!
sinds de zomertijd, toen alles stralend bloeide
en ik de bloemen dagelijks sproeide,
zijn de kronkelende papavers en de ronde pioenen
in meedogenloze gestalten getransformeerd
art nouveau kan verweren!
en toch draait alles geometrisch rond, na de languit
gebogen herfstbomen kwamen ijsbloemen,
alsof ze met zandstraalkunst vervaardigd waren,
het vensterglas verfraaien
art nouveau in de winter!
en als sneeuwklokjes, die feitelijk lelies zijn,
en slanke sleutelbloemen, terug de tuin opfleuren,
zal ik onder de prunus staan om alles
– in zijn nieuwe hoedanigheid —
op te tekenen.
Karel De Pelsemaeker.
PS: Tegen vrijdag 2 februari , toets ik een tekst klaar over wilde sneeuwklokjes in onze contreien.
– Het wordt zeker ‘interessant!’: en ik zeg het nu, met trots, net zoals een gekende tv-kok dit doet. –