Van heinde en verre kwamen stand-up comedians naar de metropool van de Vlaamse Ardennen. E éntje reed h élemaal vanuit het nog achtergestelde Ieper naar het hippe pleintje dat 100 meter boven de zeespiegel uitsteekt. Er was zelfs een grapjurk die vanuit het verre Schilderken de weg naar het podium had gevonden. De mijdende, dus betere, burger denkt dat er een slaperig dorp ligt te suffen in de schaduw van de Vliegende Schotel waar het zo heerlijk riekt naar koffie. Niks van aan. Bij Pana, Sotto, Miele en al de oude goden, hun namen zijn geheiligd, dat is slechts camouflage! Aunove is the city! Brakel, Oudenaarde en Zottegem zijn parking.
In Aunove werken coaches zich de naad uit het lijf om de wijkbewoners te vermaken. Dit keer was het gemakkelijk. “Ewel,… eye goesting in ee comedy avontjen?” “Joak, doe moar!” Terwijl de inboorlingen zich inschreven voor een sessie collectief blokken en kinesisten en ergotherapeuten een laatste sessie afhandelden in het Leefpunt van Triamant, aan het Wantenplein, verzamelde Bart Grin zijn kornuiten, werd een podium aangesleept en het licht gedimd.
Alle kaarten waren uitverkocht. In de Kapel (zo noemt de brasserie waar het event door gaat) stonden de humoristen bij de lege tafeltjes te wachten. Waar blijft dat volk? Grin graaft zich een weg naar de foyer en vindt zijn publiek aan de koffiebar, lachend gierend en brullend. Want hier hebben ze geen comedians nodig om plezier te maken. “Mannekens,… erugh,… we gaan er aan beginnen.”
Om maar te zeggen dat deze reporter de meest fantastische puns had uitgeschreven en iedere artiest bij naam had vernoemd in zijn verslaggeving. Het zou u dra duidelijk worden dat hier zowel gevestigde waarden optraden als nieuw talent dat niet moest onder doen voor de gekende kleppers. Vanaf de eerste seconde ontstond een wisselwerking tussen het assertieve publiek en het wroetende podiumtalent.
Gelukkig kunnen stand-uppers het goed uitleggen, zijn ze communicatief sterk en dus, aangezien ze binnenkort nog een tweede comedy-avond gaan organiseren, door het enorme succes van deze eerste editie, vertel ik niet welke fantastische grollen er werden verteld, zeker niet dat dit collectief ons een ganse avond op de meest sublieme manier heeft vermaakt, dat de leutige vrouw voor de venten niet moet onderdoen. Boenk er op! E én mop heeft u nog te goed. De presentator praatte alles fabuleus aan mekaar en (de lat ligt hoog) Kjen van Belgium’s Got Talent maakte zijn reputatie waar. Probeer dat riedeltje maar eens uit het hoofd te krijgen.
Entre acte : Tijdens de pauze zette de reporter zijn twee-duimen-typmachien af en na de koffie bleek dat het verslag was gewist. Hoe noemde die ene? Wie vertelde de mop over Alzheimer? Lachen, gieren en brullen.
U moet zelf maar eens gaan kijken want binnenkort volgt een tweede voorstelling. Ze zijn echt goed, dit sixpack. Voor alle informatie loopt u binnen in het Triamant centrum. En potverdekke,… kadeekes,… noem dit nooit meer ‘een bejaardentehuis’,… behalve op het podium van een comedy show. Triamant is een levendige buurt waar jong en ietsje ouder samen moppen tapt. Of zoals één van de inwoners, die haar stoel vlak tegen het podium had gezet, het tegen de humorist wist samen te vatten: “Wat zegt ge? Ik hoor niet goed!”
SjK