Inderdaad: NIEUW!. ’t Is te zeggen: ikzelf ben niet echt nieuw, deze column is nieuw. Ikzelf loop hier al een aantal decennia rond. Ik doe net hetzelfde als mijn collega’s columnisten: ik zie dingen en ik zet die op papier. En iedereen heeft zo een eigen manier om dat te doen. We zullen wel zien hoe dat uitpakt.
Voor het gemak en uit beleefdheid voel ik me verplicht me kort aan jullie voor te stellen. Inderdaad, uit beleefdheid. Mijn moeder heeft twee dingen altijd belangrijk gevonden en dat zijn beleefdheid en propere onderbroeken. Beleefdheid kost geen geld en je zal maar met een vuile onderbroek onder een bus terecht komen. Ik heb nooit begrepen waarom een vuile onderbroek en de “klap van de mensen” daaromtrent belangrijker zouden zijn dan gebroken armen en benen, maar moeders logica is nu eenmaal ondoorgrondelijk en ik vrees dat ik de mijne van haar ge ërfd heb.
Wat mogen jullie van mij verwachten? Wel, zou ik van jullie zijn, ik zou maar niet te veel verwachten. Te hoge verwachtingen lopen meestal op een sisser af. Kijk maar naar het WK, waar we elke keer weer kampioen gaan worden. Of Eurosong, dat dit jaar zo onverdienstelijk gewonnen werd door…Ja? Door wie eigenlijk? Het ging over vrouwonvriendelijkheid en ik vond die mevrouw zeer onvriendelijk, dus dat klopte niet echt. Maar het had een maatschappelijke boodschap en daar zaten we natuurlijk allemaal op te wachten. Lang leve ABBA!
Ik schrijf al een tijdje tekstjes. Meestal over onnozelheden. De boog moet niet altijd gespannen staan en meestal is het gewoon leuk eens na te denken over de domme dingen des levens. Bijvoorbeeld waarom 1 vogel in de hand beter is dan 10 in de lucht. Ik persoonlijk vind die vogel in de hand een spijtig onding terwijl die 10 vliegers zich toch maar lustig aan het amuseren zijn. Zo vind ik ook dat 1 zwaluw wel degelijk de lente maakt, al was het maar om die ene vroege kerel een hart onder de riem te steken en hem proficiat te wensen met zijn prestatie. Ik krijg een ongemakkelijk gevoel van het feit dat er muizen op mijn tafel zouden dansen als ik van huis ben en over een verdronken kalf zal ik nooit grapjes maken. Alhoewel? Zeg nooit nooit.
Om den brode verkoop ik lucht. Bedrijven roepen mijn hulp in om hun lucht verkocht te krijgen aan supermarkten en die supermarkten verkopen die lucht, al dan niet gebakken, door aan jullie. Dat heet dan marketing. Zo zal het niet nader genoemde merk van de handcrème in blauwe blikken dozen, binnenkort scheerschuim op de markt brengen voor het volledige mannelijke lichaam. Met bijpassende aftershave! Niet dat iemand daar zit op te wachten, maar de kans is groot dat iemand onder jullie dat daadwerkelijk koopt. Weet dan dat ik daar een hand in heb en dat me dat zeer veel voldoening geeft.
Voor zover ik weet heb ik geen kinderen, maar weet Bart, of Carla, als jullie dit zouden lezen, dat jullie steeds welkom zijn. Mijn deur zal altijd voor jullie openstaan. We laten het verleden achter ons en rijden samen de toekomst tegemoet.
Ik mag ook alles eten en drinken en fysiek lijkt alles min of meer in orde. Of ik al dan niet gelukkig ben, daar ben ik nog niet echt uit. Maar daar zet ik met veel plezier, en samen met jullie, in een volgend tekstje een boompje over op. Ik wens jullie nog een fijne avond/dag/nacht toe met veel lekkers en leuke mensen die jullie toelachen, ook al is dat langs de binnenkant van jullie ogen.
Indien jullie vragen zouden hebben raad ik jullie aan die te stellen. Maar niet aan mij. Ik heb wel andere dingen te doen.
Tot binnenkort.
Eric