Ik moest deze ochtend nog snel om sigaretten. Ik had gisteren geen zin meer om naar de nachtwinkel te horten. Het was al laat en ik was al in nachtstemming. Enkel marginalen gaan in nachtkledij om Marlboro en Jupiler en ik ben trouwens een naaktslaper, wat de som der dingen waarschijnlijk nog net iet of wat ingewikkelder maakte.
Ik heb steeds een kort grapje klaar voor de mevrouw van de krantenwinkel en zij geeft me dan een glimlach en als ik geluk en een goeie grap bij heb, een gedempte schaterlach. Deze ochtend niet. Ik kreeg haar glimlach , maar haar ogen lachten niet. Haar glimlach was afgemeten aan de winstmarge op mijn pak Marlboro XL. Beter dan die op een pakje Marlboro S, maar daar raak ik helaas de dag niet meer mee door.
Blijkbaar had ze niet zo’n fijne dag vandaag. Ogen liegen namelijk niet. Net als lippen, maar zo ver zijn we nog niet. Of schoenen. Ook al draagt een deur-aan-deurverkoper een stropdas, zijn schoenen liegen nooit. Haar ogen logen niet en dat was op een post-IT te lezen. Waar is de tijd dat ik in ogen nog volledige boekdelen mocht lezen? De laatste tijd kom ik niet veel verder dan een Dag Allemaal in de bibliotheek der vrouwenogen. En meestal is die Dag Allemaal dan nog door meerdere voorgangers begluurd en bepoteld. Met een beetje geluk kan dat al eens een Konsalik zijn, maar we weten allemaal hoe dat afloopt. De ridder op het witte paard en met het veel te ruime openstaande hemd sleurt de maagd mee en je blijft alleen achter. Gisteren mocht ik in een e-reader staren, maar daar stond de privacywetgeving en GDPR verdere stappen in de weg.
Hoe graag zou ik nog eens een volledig naslagwerk onder handen nemen. Of een Lord of the Ring-trilogie. Strontvervelend, maar beter dan een Dag Allemaal gevolgd door “Dag allemaal”. Of een Kleine of Middelgrote Winklerprins, beginnend bij “a” en met pauzes bij Dejeuner sur l’Herbe en het Tet-offensief.
Ik ben een lezer. Niet zo fervent als ik vroeger was, maar het is een hobby die ik graag terug zou oppikken. Voor wie interesse zou hebben: in mijn ogen staan verhaaltjes over prinsen en prinsessen, over liefde en shoppen in de Colruyt en over sprekende honden die weinig zinnigs te vertellen hebben. En als ik dan al eens een slechte dag zou hebben, nemen we toch gewoon een luisterboek?