Lang geleden dat Zottegem een kustroute kende. Leuk om zo een initiatief te mogen begroeten. Jammer dat dit ondertussen voorbij is. Veel kunstenaars ook, de ene al beter dan de andere. Sommigen origineel, anderen op zoek naar inspiratie en een eigen weg.
De curator Guido De Vos koos voor artiesten die kunst naar een hoger niveau tillen. Soms is dat wel gelukt, maar niet altijd. Toch is het al bij al een positief evenement, al was het maar omdat Zottegem wordt bewandeld op plaatsen waar niet steeds veel mensen de kans hebben om te komen, of wel, maar het niet veel doen. Leuke plaatsen ook om stil te staan en de dingen te laten gebeuren. Gratis ook, wat op zich al een moeilijke oefening is. Ook veel diverse disciplines, gaande van po ëzie tot fotografie en alles wat er tussen ligt.
Kasteel van Leeuwergem, een 18de-eeuwse kasteel met een lovertheater in haagbeuk waar ik jammer genoeg niet het optreden van Inge Braekman met haar po ëzie mocht meemaken. Haar laatste bundel is op 20 juni voorgesteld in het S.M.A.K. in Gent, ‘Onder de olijfbomen van Lesbos’. Ook daar zag ik een mooi werk van Luc Mertens, een architecturale vorm, wat bouwkunstige elementen, een abstracte voorstelling van een rustgevende utopische kapel.
Guide de Vos, curator en kunstenaar, heeft ook wat in zijn mars. Niet voor één gat te vangen met brons tussen Giacometti en Henri Moore. De eerste toonde interesse voor de Etruskische beelden en Moore beelden uit Griekenland en Mexico. Belangstelling dus voor archaïsche beelden. Zo ook bij De Vos die ook goed kijkt naar Rodin en Brancusi.
De boom van Thijs Van Der Linden! Als een sjamaan tracht hij contact te leggen. Ook in zijn studio valt mij voornamelijk de eigenzinnigheid van zijn werk op. Bomen. In elke boom zoekt hij het DNA met eigen geschiedenis en toekomst. De Wholly Spirit is al een ontdekking op zich. Lekkere whiskykroeg in Leeuwergem.
Hilde Vanhonacker zoekt de spanning tussen de vormen bol, kubus en gepolierd of ruw. Wormvormen die in of uit de grond te voorschijn komen. Lieven Demunter verwart mij een beetje met zijn beelden. De zoektocht is niet over. In studio Marc Galle geeft de intimiteit van het werk van Marc Galle zelf aan dat schilderen niet noodzakelijk hoeft op een groot doek, integendeel.
In loods Michiels Sport overheerst het werk van Willam Sweetlove, maar vind ik mooi werk terug van o.a. Bram Kinsbergen. Het blijft in mijn hoofd spoken ondanks dat ik het werk eerst voorbijliep. Hij laat het herkenbare weg en leidt ons andere wereld, een onbekende wereld die ook uit de bevreemdende beelden blijkt. En ook, Emiel de Roover. Het lijkt alsof hij is thuisgekomen met zijn werken. Zoals steeds weinig commercieel. Een weg die hij over de vele jaren heen steeds weer compromisloos ondernam, met motieven en tekens, met dragers, met penseelvoering, met technieken, met zin en betekenis. Het werk doet me denken aan Walter Swennen, een vreemde vogel aan het firmament maar ondertussen reeds danig erkend.
Kasteel van Egmont met de prachtige bibliotheek die de aantrekkingskracht van de kunst vergroot. Het is natuurlijk opboksen tegen de werken van Honor é d’O voor de andere kunstenaars. Zoals grote voetballers slaagt Honor é erin om tussen de lijnen door te lopen. Zijn kunst is ongrijpbaar voor de grote woorden. ‘Je mag’, hangt er ergens een plaatje. Schoorvoetend zoeken mensen naar wat dat zou kunnen betekenen. En inderdaad, je mag het kunstwerk aanraken en zelfs doen ronddraaien! Honor é is genereus en weinig pretentieus.
Ik vergeet kunstenaars even te vermelden, jammer, maar het is niet anders. Niet omdat ze niet verdienstelijk zouden zijn, maar omdat het niet de bedoeling is om elke kunstenaar individueel te bespreken. Ik vergeet Barbara Reyns, Fons Galle, zeker ook Frederik Langhendries, ook Matthias De Wolf met zijn Peacock Lady, Ulrike Bolenz en andere. De anderen moeten mij maar vergeven.
Het waardevolle van een kunstroute is niet alleen de kunst maar zeker de verbondenheid met de streek, de onontdekte plaatsen, de boeiende brouwerijen die weinigen kennen en de mooie dorpspleintjes die we gemakkelijk vergeten.