Lieve mevrouw op de trein,
Ik had u graag een tekstje gestuurd. Eerst ging ik het naar de Metro sturen, maar ik vertrouw die mannen niet. Een krant op de trein “de Metro” noemen. Hoe durven ze? Mensen moedwillig op het verkeerde been zetten. En dat in deze dagen van vergezocht vertrouwen. Het is trouwens een flutgazet. In de horoscoop stond dat ik vandaag de liefde van mijn leven zou ontmoeten, maar je was er niet. Ze waren je tweemaandelijkse snipperdag op donderdag vergeten. Ik niet hoor. Ik was hem niet vergeten. Wat dacht je?
Ik weet eigenlijk niet echt zeker of ik je “mevrouw” mag noemen. Misschien ben je wel nog een “juffrouw”? Op zich niet echt een probleem. Alhoewel. Ik ben ondertussen toch al licht de dertig voorbij en er zou toch wel wat raar gekeken worden, mocht ik met een juffrouw komen aandraven. Ik ben er echter redelijk zeker van dat u al een mevrouw bent. Ik zie dat. Ik heb daar ervaring mee. Volgens mij spoelt u uw lange blonde haren met kamillebloesem? En die zeep? Provençaalse lavendel? De heerlijke potpourri als u voorbij wandelt. Alleen een echte mevrouw kan voorbij wandelen als u, lieve mevrouw.
Als u wel degelijk al een mevrouw bent, en dat mag ik hopen, dan zitten wij met een probleem. Want dan heeft u een meneer. En dan zal ik die moeten slaan. Het kan namelijk niet, dat als u en ik samen iets willen beginnen, een meneer ons prille liefdesgeluk in de weg zou staan. Als u een meneer heeft dan zal ik die moeten slaan en misschien ook stampen. En stampen enkel in hoogste nood. U zou ik bijvoorbeeld nooit stampen. En slaan ook niet natuurlijk. Ben je mal? Hem zou ik ook nooit krabben, of pitsen, of bijten. Tenzij hij begint natuurlijk! Dan zullen we nog wel eens zien wie we hier mietje noemen! Ik bijt hem een oor af, voor u, mevrouw! En als teken van mijn groot hart, mag hij de eventuele kinderen houden. En de eventuele hond. En als het echt moet zal ik me gaan excuseren bij de eventuele kinderen voor die papa met één oor. Dat is het minste wat ik kan doen.
Indien er geen meneer in het spel zou zijn, mag u bovenstaand gedeelte gerust overslaan. Dat is dan niet echt van belang. Het enige wat dan nog belangrijk is, is hoe ik voor u zal zorgen. Ik denk dat ik dat goed zou doen. Ik zou zo goed voor u zorgen dat u nooit meer weg wil. En als u dan toch weg zou willen, zou u waarschijnlijk niet kunnen. Ik zou zo goed voor u zorgen dat u het niet over uw hart zou krijgen om weg te gaan. Dat beloof ik u.
Als u morgen in Edingen op de trein stapt, zal u natuurlijk dit tekstje gelezen hebben. Ik ga het namelijk op Facebook zetten. Een mevrouw als u leest de Metro niet. U leest uw laatste facebook-posts. Wij zijn vrienden, weet u? Al van in het prille begin. En als u dan morgen mijn post gelezen hebt en u ziet mij, geef mij dan een knipoog. Dan kom ik naast u zitten en dan gaan we samen een prachtig en liefdevol leven tegemoet. Let echter wel op. Het is niet de bedoeling dat u naar alle mannen in het compartiment knipoogt. Want dan bent u een op seks beluste slet, een sloerie en een lichtekooi. En daar gaat mijn moeder niet akkoord mee gaan. Knipoogt u niet, dan begrijp ik daar uit dat u nog niet klaar bent om de stap te zetten. Geeft niet. Ik begrijp dat. En ik zal alle dagen op u wachten en uitkijken naar uw knipoog. Al is het het laatste wat ik doe.
Kus en knuffel
Je lieve meneer,
Eric
PS: ik zal opstappen in Geraardsbergen. Niet dat u daar iets mee bent. Maar een beetje extra info kan nooit kwaad. Ik zal waarschijnlijk een hemd dragen. Of een T-shirt. Een witte of een zwarte.