Column – Rockdiva Nina Hagen zong ooit in haar zwangerschapshymne Unbeschreiblich Weiblich: Mir ging’s zum Kotzen. Jetzt ist es Zeit, endlich mal aufzumotzen. Zo ongeveer voelt het bij de zoveelste NMBS staking waarbij de reizende mens wordt genomen waar het licht nooit schijnt.
Deze pendelburger kocht zich ooit een klein zuinig wagentje, enkel om naar het station te karren. Kiezen voor het openbaar vervoer is mijn groene bijdrage. En dan volgt alweer een treinstaking… idioot dat ge zijt!
The times they are a changin’, want vandaag zit ik wel op de trein, sporend naar de hoofdstad van ‘den Belgiek’ zodat niet iedereen moet meebetalen voor zoveel baldadigheid.
Hallo, kaartjes alstublieft.
De treinbegeleider knipt de chip.
Fijn dat u wil werken.
Een glimlach.
Graag gedaan.
Een pak spoormensen wil werken, zodat ook andere burgers kunnen gaan werken.
En ondertussen staakt één of andere spoorbond. Het maakt al lang niet meer uit wie de ballen rolt. Te vaak staken levert immers niks op. Vroeger niet,… vandaag niet. In tegendeel.
Wie trekt het zich nog aan?
Laat ze maar doen.
Vanavond spelen de Rode Duivels.
Dat zijn belangrijke staatszaken.
De koning is op weg naar Rusland.
Hopelijk ben ik straks op weg naar huis.
En als alle confetti is gaan liggen,… dan gaan we staken.
Staken omdat het een recht is.