Afgelopen weekend won Michiel Minnaert uit Merelbeke de prestigieuze Alpentocht “La Marmotte”. De wedstrijd die bijna elke renner en fervente wielertoerist op zijn verlanglijstje heeft staan.
Nadat hij eerder al tweemaal Trois-Ballons had gewonnen en ook al de duo wedstrijd Trans-Alp samen met Jurgen Moreels op zijn palmares had geschreven, heeft Minnaert na zijn vijfde deelname in La Marmotte nu eindelijk ook die grote vis te pakken. Nadat hij eerder al eens vijfde, zevende, vijftiende en vorig jaar tweede werd, ging hij nu op een indrukwekkende manier met de oppergaai gaan lopen.
Met ongeveer 7.500 deelnemers stonden ze aan de start voor een wedstrijd over 175 km met ongeveer 5000 hoogtemeters. De Glandon, De T él égraph, de Galibier en Alpe-d’Huez als slotklim stonden op het programma van de dag. De eerste col werd rustig omhoog gereden omdat iedereen weet dat de koers in de afdaling van de Glandon geneutraliseerd wordt en de renners die al enige achterstand hadden opgelopen rustig kunnen terugkeren naar de kop van de wedstrijd. In de vallei na de Glandon reden er een twintigtal renners weg waar Minnaert niet bij was. Hij wachtte wat af, maar nadat hij te horen kreeg dat de koplopers al 3 minuten voorsprong hadden moest hij toch zelf aan de bak. “Dit was een verkeerde inschatting van mezelf” zei Michiel achteraf. “Op de T él égraph heb ik keihard gefietst om het gat te dichten. Aan de voet van de Galibier hadden we nog 1 minuut achterstand, maar na 1 km klimmen op de col du Galibier had ik samen met vier anderen het gat gedicht. We sloten aan bij negen overgebleven renners.” Op die Galibier, die ongeveer 18 km lang is en vooral op het einde met percentages van 9 Ã 10% het zwaarst is, wordt altijd de koers gereden. Daar breekt het altijd. We waren nog met acht op 1 km van de top, maar begonnen de afdaling met drie renners. Arne Bauters en Tim Alleman waren bij mij. Op 20 sec volgden Kristof Houben, de Italiaan Devecchi en de Deen Magnus Back”. Minnaert ging vol door in de afdaling en de anderen moesten lossen. Houben kwam wel nog terug aansluiten. De twee verstonden elkaar zeer goed en hun voorsprong op de rest werd uitgediept tot anderhalve minuut. Minnaert was duidelijk de sterkste en aan de voet van Alpe-d’Huez ging hij nog eens vol aanzetten. Houben moest onmiddellijk passen en zo kon de Merelbekenaar een kloof uitbouwen van iets minder dan twee minuten. “Ik kon mijn tempo mooi aanhouden en had op deze manier alles onder controle. De laatste km wist ik zeker dat ik ging winnen. Dit was een onbeschrijflijk mooie laatste km. Er ging van alles door me heen. Het was een ongelooflijk mooi gevoel om over die eindstreep te rijden en eindelijk die grote vis beet te hebben. Dit is de mooiste overwinning van allemaal en tevens de meest gekende” aldus de 25-jarige Merelbekenaar. Michiel wil langs deze weg ook Bart De Temmerman van Fitality Merelbeke bedanken voor de trainingsondersteuning. Minnaert studeerde rechten en volgde een lerarenopleiding aan de UGent, maar zou toch zo graag eens proeven van het grote werk op de fiets tussen de profs. Ploegen die nog op zoek zijn naar een echt klimtalent en een jongen met veel ambitie die nog veel groeimarge heeft, weten dus waar ze moeten zijn. ( Erwin De Clercq )