Vrijdag werd in WZC Kanunnik Triest te Melle, Maria De Coster, beter gekend als Marietje haar 101ste verjaardag gevierd .
De familiekroniek leest dan ook als een heimatroman en start op 10 augustus 1917 wanneer Marietje geboren wordt. Op datzelfde ogenblik is 80 km verder de slag om Passendaele in volle hevigheid begonnen. Ze groeide op in Melle , liep school in Melle bij de zusters en daarna nog een paar jaar aan het Crombeeninstituut in Gent, trouwde , werkte en bouwde in Melle en ging er ook naar het rusthuis.
Drie jaar later komt er nog een broer Raoul bij in het gezin. Haar vader, Emiel De Coster, hield samen met haar moeder , Gabrielle Van De Velde , caf é op de hoek van de Eikerwegel en de Statiestraat (nu Gemeenteplein). Het caf é droeg de naam : de hertog van Brabant.
Vader Emiel sterft op vrij jonge leeftijd in 1947, nl. op 48 jaar . Bewaart Marietje geen mooie herinneringen aan haar vader Emiel , des te groter is haar liefde en bewondering voor haar mamma Gabrielle (Gaby).
Samen baten ze nu het caf é uit en komt Achiel De Bosscher in zicht , de man met wie ze bijna 50 jaar getrouwd zal zijn.
Het gezin De Bosscher blijft kinderloos . Maar een geluk bij een ongeluk , 5 huizen verder in de Statiestraat woont er een gezin waar er voorlopig al 8 kinderen zijn en die worden allemaal kind ten huize bij Marietje en Achiel.
Het is een goed draaiend caf é met een grote duivenmaatschappij , een jaarlijkse eting van de boerengilde , veel bezoekers die de trein namen of aan “den ijzeren weg “ werkten . Marietje kende haar Pappenheimers in het caf é als geen ander en wist zeer goed wat wel of niet diende verteld of gezegd te worden. Marietje deed , nog voor het woord moest gevonden worden , aan netwerking . Met het adagium : horen , zien en zwijgen was zij voor velen een luisterend oor en vergaarde zij bakken mensenkennis waar menig psycholoog jaloers kan op zijn.
In 1958 verhuizen Marietje , Achiel en haar moeder 50 m. verder in de Eikerwegel , waar Achiel , van beroep een vloerder , eigenhandig een huis heeft gebouwd. Het sociaal leven valt niet stil want Marietje gaat verder gaan koken op familiefeesten en andere bijeenkomsten. Tussendoor wordt er genaaid , gebreid en heel veel gelezen.
Marietje zat met beide voeten vast in de Melse klei . Gedurende die 100 jaar heeft zij slechts tweemaal haar heimat voor enkele dagen verlaten . Samen met het DF Melle ging zij mee op reis naar Parijs en met haar metekind Nelly was zij voor enkele dagen in Normandi ë.
In 1999 sterft haar echtgenoot Achiel en vijf jaar later verlaat Marietje het huis in de Eikerwegel om naar het WZC te komen waar zij nu al 13 jaar verblijft.
Een verhaal van 100 jaar kan je onmogelijk samenvatten op enkele bladzijden . Het is een verhaal des mensens met veel hoogtepunten , maar ook met zijn droevige kanten.
En wij allemaal zijn even blij met U dat je die 100 jaar al hebt bereikt en ik wil dan ook eindigen met één van uw vele wijsheden en gezegden : het leven is nog zo zoet als je er wat suiker op doet.
