In mijn kindertijd gebeurde het weleens dat een kloosterzuster haar kap over de haag gooide. Elke keer wanneer ik langs een haag passeerde, zocht ik naar die kappen, maar nooit vond ik er een. Misschien zocht ik langs de verkeerde hagen. Of misschien was iemand mij telkens te snel af geweest.
Het was natuurlijk een andere tijd, een tijd waarin Zuid-Oost-Vlaanderen nog onbeschroomd katholiek was. Waar men ging langs Vlaamse wegen kwam men toen Maria tegen. Zelf prefereerde ik Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand, wie wist waar je landde met Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Smarten? Je moest het lot niet nodeloos tarten.
Tegenwoordig is er meer kans dat je miljardair Marc Coucke tegen het lijf loopt. Al dan niet gevolgd door een schare bewonderaars die uitgelaten de polonaise danst. Het is weer Couckenbak! Ja ja, ik weet het, ‘Bewegen is gezond.’ Dat zei mijn tante Julia ook, tot ze haar twee benen en haar pols brak.
Op Beloken Pasen haalden wij onze beste witte kleren uit de kast, baden een Onzevader of twee, en smulden achteraf van rosbief met worteltjes en erwtjes en zelfgemaakte aardappelkroketten. Dat waren nog eens schone, kerkelijke dagen. Dit jaar reden onze flandriens op Beloken Pasen echter door de Hel van het Noorden! Om het een beetje goed te maken een minuutje of zo achter Peter Sagan.
Op die bewuste aprilzondag draaide ik welgemutst mijn oprit op om de glorieuze aankomst van Sagan op televisie mee te maken. Bleek dat de achterdeur wagenwijd openstond. Sympathiek? Dat zal wel, zij het zelden een gunstig voorteken als een man vroeger dan aangekondigd thuiskomt.
Nu heb ik veel begrip voor gastvrijheid, zeker als die gastvrijheid mij te beurt valt, maar de ravage die de ongenode gasten in ons huis hadden achtergelaten, kon ik matig appreci ëren. Hadden wij over een hond beschikt, quod non, ze hadden het arme dier uit elkaar gevezen om zijn ingewanden beter te kunnen bestuderen. En nee, ik heb het hier niet over Samson en zijn pluchen nageslacht. Al zou Gaia zelfs in dat geval protest aantekenen.
Het hele huis was overhoop gehaald, de kasten leeg gemaakt en alle laden uitgetrokken met een gretigheid en grondigheid die een veel rijkelijker woning had verdiend. Hoe chiquer het huis, hoe groter de buit. Zouden ze dat echt niet meer leren in het gespecialiseerd onderwijs? Wat zegt u? De schuld van de eindtermen! Ik zal het maar geloven.
Sinds de 8e april van dit gezegende jaar 2018 kwelt mij nog één vraag: wat zochten die inbrekers toch? Wat dreef hen tot zoveel driestheid?
Maar, kijk, zoveel slapeloze nachten later, druppelden de eerste vermoedens mijn vermoeid brein binnen. Nee, ik moet de grapjassen ontgoochelen, het heeft niets te maken met het monster van Loch Ness. Ofschoon zelfs dat minder gek is dan het lijkt, er bevindt zich immers een drinkpoel in de buurt. Bijna tien meter lang, daar kan je al iets in verbergen.
Nog enkel wat losse eindjes aan elkaar knopen en dan ontrafel ik hopelijk het mysterie. Binnenkort licht ik hier alvast een eerste tip van de sluier op. Tot dan!