Ik schreef het hier al eerder met de nodige zin voor dramatiek: 8 april is mijn persoonlijke beproeving. Op Beloken Pasen werden wij slachtoffer van een drieste inbraak. Sindsdien pijnig ik mijn hoofd wat de inbrekers bezielde om precies ons huis zo grondig te doorzoeken.
Na maanden speurwerk meende ik eindelijk gevonden te hebben wat de inbrekers zochten maar niet vonden omdat het er simpelweg niet was: het paneel van De Rechtvaardige Rechters van Het Lam Gods. Ons huis dateert van 1930 en is dus vier jaar ouder dan de diefstal van het schilderij. Wie kan vermoeden wat Arsène Goedertier in al zijn wanhoop in onze schouw verstopt heeft?
Ja, zeker, er zijn al dwazere stellingen over het paneel met veel poeha verkocht. Ik wou de burgemeester van Gent alvast contacteren voor een gezamenlijke persconferentie op het stadhuis, zocht een fotogeniek hemdje uit en oefende in alle bescheidenheid gedurende uren mijn toespraak in.
Toen bleek dat Marc De Bel mij samen met een bevriende speurneus was voor geweest. Amper hebben ze Kruishoutem naar hem vernoemd of hij strijkt reeds alle eer op. Dank u, Marc, en doe ze de groeten in dat eivol Kruisem!
Het zal prachtig zijn dat schilderij na vele tientallen jaren in een riool. En heerlijk ruiken, dat ook vanzelfsprekend! Had ik een pikhouweel, ik begon zelf te hakken in het centrum van de Arteveldestad. Verstopt onder een Gents pleintje, het zal wel, ja.
Ik dus moedeloos terug naar af. Maar, kijk, na veel tobben, heb ik een nieuwe theorie uitgewerkt. Nee, het heeft niets te maken met de ontdekking van buitenaards leven. Die onthullende foto van die vliegende schotel had ik stomweg verkeerd gelegd.
Zet u liever schrap voor de volgende onthulling: de reus van de Bende van Nijvel! Haha, dat is andere koek, nietwaar? Ik weet wie de reus is en er zijn documenten in onze woning aanwezig die mijn stelling ondersteunen. Ooit heb ik immers een leraar gekend die wel twee meter lang was. Min of meer toch. Hij hanteerde zijn meetlat sneller dan Lucky Luke zijn revolver.
En om de meest kritische geesten te overtuigen: ik heb hem persoonlijk in de Delhaize gespot en hij gaf zelf toe dat hij ooit een voet in Aalst had gezet. Het was hem slecht bekomen, wat enigszins begrijpelijk is, maar dat zijn hooguit verzachtende omstandigheden.
Ik heb stante pede een absolute topadvocaat gezocht. Mijn voorkeur ging uit naar iemand die niet vies was van de media, en geloof mij, die was niet makkelijk te vinden. Ik heb hem mijn stelling voorgelegd en hij was onder de indruk, het dient gezegd. Hij heeft meteen alle procureurs ingeschakeld, de minister van Justitie en zelfs de koning en de Aardbeiprinses.
De procureur-generaal van Luik vond het een interessante piste, zeer interessant zelfs, maar hij miste toch nog wat bewijskracht in mijn betoog. Val nu om, dan los je h ét mysterie van de laatste decennia op en struikelt men over een paar pietluttigheden.
Tja, dan blijft d é ultieme vraag alsnog overeind: wat zochten die inbrekers dan wel in de Vlaamse Ardennen? Ik blijf naarstig verder speuren. Beloofd! Hou u intussen stevig vast aan de takken van de bomen.
Tot binnenkort!