Zondag zijn er verkiezingen. En ik kan u maar één goede raad geven: hou tot dan uw trouwe viervoeter binnen! De kans dat een onbekende met partijkaart zaterdag uw hond komt muilen is namelijk aanzienlijk en zelfs re ëel te noemen. Na weken campagnevoeren en de volledige uitputting nabij en na ettelijke etmalen nadenken over de toekomst van onze stad, zijn onze toekomstige politici leeggedacht én vol gevreten en kan de magische hoed bovengehaald worden. En in die hoed? Dierenwelzijn!
Want laten we eerlijk zijn, tot gisteren zou het hen letterlijk aan de reet geroest hebben of je hond nu een Chiwawa of een Samojeed was, vandaag zal iedereen in verkiezingsroes je hond aaien. Je hond is vandaag een allergische reactie waard. En wat past er beter bij dierenwelzijn dan… jawel, u leest het goed! Een dierenbegraafplaats!
Nu kan u mij regelmatig betrappen op zwarte humor, maar men kan toch gerust stellen dat dergelijke van de pot gerukte denkpiste zowat alle uithoeken van de onzin gezien heeft? Voor het welzijn van onze dieren leggen we een kerkhof aan? Ten eerste zal het Blacky worst wezen hoe en waar hij begraven wordt. En ten tweede: een “kerkhof”? Ik moet de eerste gelovige Cockerspani ël nog ontmoeten. De eerste atheïstische trouwens ook. Ik wil de eerste Duitse herder nog zien die met zijn snuit richting Mekka onder de zoden gaat.
Het stoot me vooral voor de borst dat ik van zowat 80% van de mensen op een kieslijst nog niet gehoord heb hoe we de structurele problemen in onze stad gaan aanpakken? Van zowat 75% heb ik überhaupt nog nooit gehoord maar dat zal me worst wezen. Ik heb niet gehoord hoe we de structurele armoede gaan aanpakken, het verkeersinfarct op sommige plaatsen gaan oplossen, de slenterende middenstand reanimeren,…We weten niet of en hoe mensen in armoede hun dierbaren zullen kunnen begraven na een leven ZONDER jaarlijkse ontwormingsbeurt en wekelijks bezoekje bij de trimmer. We willen een schijtperk in elke straat omdat we te lui zijn de aangeboden “zakjes voor het kakje” te gebruiken. We willen opvang voor zwerfkatten maar laten het niet na een poezelig poesje te kopen voor “ons kleine” haar zevende verjaardag en het dan te dumpen. Dierenwelzijn impliceert niet een dierenkerkhof maar sensibilisering. Een dierenkerkhof dient enkel het baasje en heeft geen jota te maken met dierenwelzijn op zich.
Het thema dierenwelzijn scoort natuurlijk als een omgekochte Japanner in eerste klasse, maar een “dierenkerkhof” als belangrijkste programmapunt getuigt van weinig of geen visie over het beleid van een stad, een immense politieke bloedarmoede en disrespect voor het geambieerde schepenambt .
Begrijp me niet verkeerd. Dierenwelzijn is belangrijk. En ik ben een dierenliefhebber. Ik ben tussen de dieren opgegroeid als ware ik een Mowgli uit de deelgemeenten. En sinds enkele jaren eet ik minder vlees, niet bewust, maar ik ben daar wel een beetje fier op. Maar het kan bezwaarlijk correct genoemd worden dierenwelzijn als een tros Husky’s voor je campagnekar te spannen zonder verder ook maar enige aandacht te besteden aan de MENSEN in je stad.
Volgens sommigen zal ik een onmens zijn. “Jij heb geen idee hoe graag je een dier kan zien.” Wel. Toen ik naar een appartement verhuisde zonder uitloop voor mijn kat Marie, heb ik haar naar mijn moeder verhuisd waar ze nu vrij kan hossen in de tuin. Mijn kat is nu één van de gelukkigste dieren op aarde en mijn moeder heeft extra gezelschap. En aangezien ik elke week mijn kat bezoek ziet mijn moeder me nu ook weer wat meer. Een dierenkerkhof had nooit hetzelfde effect gehad. En ik krijg sinds kort weer zakgeld.