Onverschrokken marcheert het Rode Leger door de smalle straten van het Oost-Vlaamse Zelzate. De fanfare verblijdt de plaatselijke bevolking met oude hymnes van de Sovjet-Unie. Het trompetgeschal der ruiterij laat het politieke toneel daveren. Het zogezegde ‘Cordon Communistische Cenakel’ is een punt van ongerustheid. De centrale vraag hierin is: Dienen we de PVDA in Zelzate uit te sluiten wegens hun ondemocratische betrekkingen?
Veelal tracht men deze vraag op te lossen door een direct antwoord te geven, enige nuance is echter geboden. De vraag is immers tweeledig. Het eerste deel van de vraag handelt over de aanwezigheid van een extreem-linkse partij binnen een lokaal bestuur. Tussen de lijnen door kunnen we lezen dat geen enkele politieke partij een probleem heeft met deze lokale delegatie. SP.A. en PVDA sloten een bestuursovereenkomst getiteld ‘een hart voor Zelzate. Hun partijpunten zijn onder andere: de verdere uitbouw van alternatieve mobiliteit (lees: aanleg van fietspaden), jeugd, armoedebestrijding, participatie en ten slotte een veilig en betaalbaar woonbeleid. Communistischer dan dit wordt het niet.
Het enige punt van kritiek op dit beleid betreft de belastingen op de ‘grote bedrijven’ binnen het grondgebied. Een Belgische gemeente is uitermate autonoom en kan kiezen uit een breed scala aan lokale heffingen. Zelzate mag zonder probleem bijkomende belastingen heffen op dergelijke bedrijven. De gemeente dient hierbij wel een bijkomende administratie te ontwikkelen met zijn eigen ambtenaren en werkingsmiddelen. Zelzate dient erover te waken dat de belastingen voldoende opbrengen. Belastingen heffen an sich kost immers ook geld. Het bestuursakkoord is in zijn totaliteit erg groen-rood getint en vertoont weinig communistische kenmerken.
Daarnaast is een lokaal bestuur een verlengde van de centrale overheid en dient men specifieke taken te voltooien in opdracht van die centrale overheid. Een typisch voorbeeld hierbij is het onderhouden van de burgerlijke stand. De algemene regel stelt: Hoe kleiner het bestuur, hoe kleiner de autonomie en Zelzate kenmerkt zich als een kleine gemeente. In het kiesdistrict Borgerhout (Antwerpen) bestuurde men reeds een volledige legislatuur met de PVDA. Borgerhout kent een veel groter aantal inwoners dan Zelzate. Vooralsnog is hier geen standbeeld van Karl Marx of Mao Zedong verschenen.
Het tweede deel van de discussie gaat over PVDA als politieke partij in zijn geheel en de daaraan gekoppelde ideologie. Het tweede deel is een volledig ander discussie dan het reeds behandelde eerste deel. PVDA schrijft in zijn grondvesten nog steeds dat het een communistische partij is. Daarnaast dweept de partij met communistische regimes in het buitenland die de mensenrechten (voornamelijk de vrijheid van meningsuiting) schendt. Zolang de partij zichzelf niet herontdekt als democratische partij, dienen we erg sceptisch te blijven. De casus in Zelzate wordt door zowel linkse als rechtse sympathisanten aangehaald als ‘het breken van het Cordon Sanitaire’. In de realiteit heeft er nooit een cordon bestaan ten aanzien van extreem-links. Het Cordon werd in 1992 getekend naar aanleiding van Zwarte Zondag. Dit Cordon viseerde enkel Vlaams Belang. PVDA was destijds irrelevant en werd daarom niet beschreven in het Cordon. Technisch gezien kunnen we niet spreken over een Cordon Sanitaire, de term wordt eerder aangewend als politieke strategie.