Kom binnen. Wat ga je drinken, jongen ?
Meme toch ! Hij is maar 17 en moet straks nog naar huis met de brommer.
Ze wensen mekaar, oud en jong, zij een grijze bonzai, hij een bladloze beuk, een gelukkig nieuwjaar.
Meme haalt haar kleinzoon een cola, de ouders hebben al wat sterkers. Ook twee tantes en twee ooms hebben al het glas geheven op een kersvers jaar. Meme gaat nog eens rond met de koekendoos. Ze wrijft bij het passeren eventjes grootmoederlijk over de kale knikker van de 17-jarige en zegt terloops : ’t Is mooier dan zulke lange pruik. En hoe is ’t op school, schuift ze er nog gauw tussen. Als eigenaar van een brommer beschik je wel over de nodige diplomatie en de knowhow om te antwoorden : Goed !
De koekjes zijn koninklijk want je moet eerst Filip en Mathilde optillen eer je kan graaien naar een macaron of een sigaretje of een petitbeurke of een boudoir.
Meme heeft altijd de parabel van de Bruiloft van Kana verkozen boven die van de Barmhartige Samaritaan en van de Goede Herder want het koekenblik is plots verdwenen en in de plaats ervan staat in het midden van de tafel een Eiffeltoren van een taart. Een Picasso van een bakker heeft zich uitgeleefd met veelkleurige boterroom in roze en geel en bruin, niet in een dans met de Zeven Sluiers maar in een Dans met de Ene Spuitzak.
Een tante maakt komaf met het kunstwerk. Ze moet ooit als landmeter hebben gewerkt want ze verdeelt het gebak met de grootste aandacht voor precizie en rechtvaardigheid. Het ene stuk heeft een plastic hulstblaadje, het andere een dennenappel in marsepein of enkele pistachenootjes, een volgend stuk een chocoladen HAPPY, rechtopstaand dan nog wel, terwijl een andere taartpunt 2019 meegeeft. Bij dat laatste zal de banketbakker gedacht hebben : Zo kan iedereen zien ho é vers mijn taart is.
Het gepraat verstomt. Het geklik van dessertvorkjes neemt het over.
Plots belt iemand aan. De kleinzoon veert recht in een soort regendans, een verkorte versie als bede voor slechts één buitje. Hij jubelt : Dat zal Sietske zijn !!!
Olala ! spot de vader. Eten we nog warm ook ? Rode kool met sosietske…
De moeder giert maar verkoopt de vader direct daarop een niet-afgeprijsde ribbenstoot.
Sietske verschijnt. Sietske wordt getaxeerd. Het staat meteen vast : Sietske zal een weeldetaks worden aangerekend. Ze is roze van haar, een tint die je enkel vindt bij namaak Barbiepoppen, made in Taiwan. In de linkerneusvleugel heeft ze een halve ijzerwinkel laten drijven en heeft het zichzelf zo onmogelijk gemaakt ongehavend door een metaaldetector te geraken. De onderlip heeft Jeff Hoeyberghs met een glanzende bout, uitwendig, jawel, vastgezet.
Ze lijkt veel ouder dan de kleinzoon en ze stapt meteen vastberaden, zoals men kan verwachten van iemand met een typisch Nederlandse naam, naar alle nieuwjaarsgasten. Ze krijgen de unieke kans de hand te mogen schudden van een rode roos met vingers aan. Ook in het niet-ondiepe decollet é heeft ze voor een plantentuin gezorgd.
Mooi, zegt meme wanneer ze Sietske de hand drukt en met de ogen glijdt over al die florale expressie.
Ok é meme, zegt de vader, voor je nieuwjaar mag je je een selder laten zetten !
De moeder trakteert de vader éérst op een elleboogstoot en schatert pas daarna.
Maar meme dramt maar door : Florian en Sietske. Dat zal mooi staan op de trouwbrief. Of ga je niet trouwen ?
Afremmen meme ! Florian moet nog beginnen studeren, zegt de vader. Tegen die tijd zijn alle rozen al verslenst, fluistert hij in het oor van de moeder. Haar hoofd krijgt de kleur van de roodste roos.
De tantes maken zich verdienstelijk en brengen bordjes en koppen naar de keuken. Ook de rest van de taart, dát stuk met het suikeren Jezuskindje in babyroze op een wit chocoladen luier. Of stelt dit stro voor, na een lange droogte ? Het stuk taart belandt weer in de doos van bakkerij Prosper.
Meme keert terug naar Kana en verschijnt met een fles wijn, helemaal onder het kelderstof, de fles dan toch, en met een etiket dat gedeeltelijk is verpulverd. Meme geeft haar geheimen rond juiste jaartallen nooit prijs.
Hoe oud ben je, Clara ?
80, is steeds het antwoord.
Meme rekent wel met jaren van 1365 dagen. Zo was dat vroeger.
Nog wat later verschijnt meme met de traditionele witte envelopjes voor de kleinkinderen. Voilà zie ! is ook reeds haar geijkte uitdrukking bij het uitreiken van het sponsorgeld. Omdat er onverwacht een steuntrekker meer is komen opdagen, heeft meme gauw gauw de situatie rechtgetrokken met eveneens een envelop voor Sietske : de envelop van 11.11.11 met daarbij nog de doos van bakkerij Prosper.
De vader denkt : de inhoud zal gaan naar een ander goed doel, misschien het steeltje van een nieuwe roos.
De moeder denkt : als het kind er maar geen domme toeren mee uithaalt.
Florian denkt : als ik maar rap met Sietske alleen ben.
…