Best wel griezelig. 15 jaar geleden, bijna 16 dus, was je een kleine arm groot. Een hulpeloos wezen. En ik heb het niet voor baby’s. Niet dat ze bijten of zo. Ik heb schrik ze te laten vallen. Of er op te trappen. Stel je voor. Met mijn grote voeten. Maar dat gevaar is ondertussen geweken. Gelukkig maar.
Nu 15, bijna 16, jaar later ben je een eigenwijs wicht geworden. En daar ben ik fier op. Want het is nodig. Generatie X is vergeten waarvoor die “X” stond en heeft zich een buitenverblijf in Benidorm gekocht. Benidorm? De naam alleen al is slaapverwekkend. En de millennials zijn een bende zagen. Over hoe slecht de wereld en het weer wel is, van achter hun tablet of smartphone. Zie me bezig.
Ik ben dan ook superblij dat je naar Brussel bent getrokken. Blij dat je inzit met de toekomst en het heden wil veranderen. Want laten we eerlijk zijn: we zijn niet goed bezig. Mijn generatie is niet goed bezig. Het zijn wij, de vorige generatie, die schuldig zijn aan overconsumptie en de overvloed aan onnodige materi ële welvaart. Het zijn wij die de natuurlijke bronnen van onze planeet uitputten en er een plastic soep van maakten. Het zijn wij die gezorgd hebben voor asociale maatregelen waar nu zo veel mensen de gevolgen van dragen.
En het zijn ook wij die met een belerend vingertje naar jongeren wijzen die een papiertje op de grond gooien, terwijl wijzelf vuilnisbelten gevuld hebben. Ikzelf heb geen zin belerend met de vinger te wijzen. Het is tijd de gevolgen van onze acties onder ogen te zien. En het is goed dat jongeren ons met de neus in de stront duwen die we zelf gecre ëerd hebben.
Ik zie het als mijn verdomde plicht jullie te steunen. Onder mijn bed staat nog mijn “betogers-kit-voor-als-het-nodig-is”. Welnu, het is nodig. Dat ding heeft lang genoeg stof liggen vergaren. Het is tijd om nog eens naar Brussel te gaan. Als je me nodig hebt, geef je maar een seintje. Mijn bottines staan geblonken en mijn thermisch onderlijveke ligt klaar! Ik ben dan ook geen 15, bijna 16, meer.
Tot dan.