Eerste brief aan Guido De Padt, burgemeester van Geraardsbergen:
Geachte Burgemeester,
Beste Guido,
Gisteren kwam ik nog even naar Geraardsbergen. Ik woonde in de stad van 1974 tot 1994 en verhuisde nadien naar het naburige Herzele. Ik kom graag eens terug, vooral als er iets in de weegschaal ligt. Ik betaalde er tenslotte ook wel eens belastingen en ben deze mooie stad zeer genegen. Geraardsbergen heeft iets: bossen bij de vleet, een wat afgesleten maar gezellig centrum, een rivier in het centrum van de stad.
Met die Dender ben ik jaren bezig geweest door samen met anderen via het Dender Aktie Komitee te pleiten voor de zuivering van afvalwater, het herstel van natuurlijke oevers enz… Net als U heb ik dan toch iets gedaan voor de stad, namelijk er mee voor gezorgd dat de immense schuimmuren op de Dender verdwenen.
Mijn hart klopt nog voor Geraardsbergen en moest ik nu niet verankerd zitten in de buurgemeente Herzele, dan zou ik er nog graag in uw gemeenteraad komen zetelen.
Ik zou er proberen mee helpen om de kansarmoede op te lossen: 25 % van de kinderen in uw stad wordt geboren in een kansarm gezin. E én vierde van uw toekomstige bevolking heeft het dus moeilijk om naar school te gaan en raakt nauwelijks uit de sociaal-economische situatie waar ze in geraakt zijn. Als U ze beter wil leren kennen, is een zomers bezoek aan het zwembad zeker aan te bevelen.
Ik heb nog even getwijfeld om te komen. Tijdens een vorige actie in de stad kwam ik de Geraardsbergse Mattentaart verdedigen tegen het Canadese CETA-verdrag en kon ik niet op bijzonder veel sympathie van U rekenen. Ik begreep het niet goed: de Geraardsbergse Mattentaart kwam in alle kranten en was populairder dan ooit, maar U leek kortaf en boos. Ik ben daar nogal gevoelig aan, maar heb die angsten toch van mij kunnen afzetten. Ik zie immers dat U zich regelmatig ook voor mijn dorp tracht in te zetten door om de haverklap te pleiten voor de rechttrekking van de N42. Wat U daarmee tracht te bekomen is mij een raadsel, maar ik ben er van overtuigd dat U het zeker goed bedoelt.
Toen ik in Geraardsbergen aankwam, zag ik U vanachter een wit laken tevoorschijn komen. Ik dacht dat U de talrijk opgekomen inwoners kwam begroeten. Die menen het immers ook goed en kwamen het verder openhouden van het zwembad (Den Dok) verdedigen. Maar neen, U trok zich nors terug achter het gordijn. Vermits U mij niet uitnodigde om binnen te komen, ben ik zelf maar naar binnen gegaan. Er was net een vergadering aan gang rond die dok, dus al die mensen kwamen eigenlijk op het juiste moment. Toen kwam mijn tweede ontgoocheling: U had geen stoelen voorzien. Het belendend lokaaltje dat wat plaats kon bieden aan mensen, mocht zelfs niet opengaan. Ik dacht terug aan die Mattentaarten: de burgemeester van Geraardsbergen houdt niet van bezoek.
De vergadering liet U stipt inleiden door Rudi Fr éderic, een man die ik nog ken van de tijd dat ik af en toe binnen dook in Caf é Het Duifken te Overboelare. Die had het ook al niet op bezoek begrepen en blafte de toehoorders toe dat hij ze allemaal zou buiten zetten indien één van hen het zou aandurven zijn mond open te doen.
Uw gasten keken tamelijk verbouwereerd. U begrijpt dat mensen bij zo een ontvangst, eigenlijk graag terug weg willen. Daarom besloot Emma Van Der Maelen (sp.a) om het U makkelijk te maken. Zij vroeg om het punt rond de sluiting van het zwembad eerst te behandelen, zodat U verder rustig met uw vrienden kon vergaderen én de mensen uw lokale horeca zouden kunnen gaan steunen. Uw blaffende voorzitter had daar evenwel geen oren naar.
Uw leger sloot het gelid, ging over tot urenlange stemrondes en besloot de schepenen ook één voor één nog uitgebreid de kans te geven om hun beleid voor dit jaar voor te stellen. Dit was er voor veel van uw geïnteresseerde inwoners teveel aan. Ze gingen gezelliger oorden opzoeken.
Over die stemmingen wil ik ook nog graag iets kwijt. In Herzele doen wij dat ook, onze zonen en dochters uitsturen naar allerhande intercommunales. Achteraan de gemeenteraad staat een bus waar de raadsleden dan hun stembrieven gaan in deponeren. Tot mijn verwondering vordert U twee personeelsleden op die de briefjes ophalen, zodat de verkozen gemeenteraadsleden lekker op hun stoel kunnen blijven zitten.
Rond 2 uur ’s nachts kregen de socialisten dan toch de gelegenheid om rond de sluiting van het zwembad hun zeg te doen. Bram De Geeter en Emma Van Der Maelen kaartten aan dat er niet naar een alternatief gezocht werd. De rest van de oppositie (Alternatief, Vlaams Belang, N-VA) deed zoveel mogelijk zijn best om de lippen op mekaar te houden en hield zich verder bezig met de computer die ze van de stad als gemeenteraadslid gekregen hebben.
In het duel tussen uw schepenen en de sp.a kwam het niet echt tot een grondige discussie over het zwembad zelf en de mogelijkheden om er nog iets van te maken. Neen, U verweet de socialisten dat ze de voorbije jaren deelgenomen hebben aan de macht. Uw voorzitter, die uitgebreid alle anderen liet aan bod komen, snoerde hen de mond en maande aan de tussenkomsten te stoppen. Daar zou U bij mij niet zo goedkoop mee wegkomen. Gemeenteraadsleden worden betaald om hun mond open te doen. Ik zou het niet verdragen dat de meerderheid vijf uur zijn werk doet terwijl mijn eigen arbeid gereduceerd wordt tot een half uurtje. Neen, ik zweer het U, de aanwezige politie zou mij moeten buiten dragen, zo groot is mijn verlangen naar rechtvaardige verdeling van de arbeid. Als toemaatje (dat is denk ik typisch voor burgemeesters, want uw partijgenoot Van Tittelboom doet dat bij ons in Herzele soms ook) trakteerde U iedereen op een vaderlijke speech waarin U uitlegde dat U dat zwembad tegen uw zin sluit.
Geachte burgemeester, dit heeft mij werkelijk van mijn sokken geblazen: dergelijk leed moet een bestuurder met 37 jaar dienst absoluut bespaard worden. Dit wordt allicht uw laatste ambtstermijn als burgemeester. Ik stel voor dat wij U allemaal helpen om uw carrière in schoonheid af te ronden. Als man die participatie en dorpsraden hoog in het vaandel voert, kan dit allicht geen probleem zijn.
Mag ik U daarom vragen om uw beslissing ‘on hold’ te zetten en uw inwoners, adviesraden, gebruikers van het zwembad en zelfs ex-Geraardsbergenaren samen te roepen om te bekijken wat er mogelijk is?
In een volgend schrijven wil ik graag een aantal alternatieven of mogelijkheden aanreiken. Deze brief is evenwel, door mijn emotionele betrokkenheid bij Geraardsbergen, even uit de hand gelopen. Vanavond is er gemeenteraad in Herzele, daar kruipt wat werk in, maar binnen een paar dagen ben ik terug uw man!
Winterse groeten,
Filip De Bodt
Ex-Geraardsbergenaar
Gemeenteraadslid te Herzele
PS: wil U mijn schrijven ook bezorgen aan uw toeristische dienst? Misschien kunnen zijn bij de opmaak van de beleidsplannen hun licht eens laten schijnen over het hoofdstukje ‘onthaal’?