Valentijn is weer achter de rug. Een topdag voor de lokale middenstander zou je denken. Pech. Voor amper €1,99 heb je al een verpakte rode roos en voor €9,99 een lingerie-setje bij je lokale Hard Discounter. Voor €34,99 doe je je Valentijn een Valentijns-Wc-borstel uit de lokale doe-het-zelfzaak cadeau. Zonder zever. Maar ook op deze dag van, lekker knus samen in het midden van het bed, shopt de papa/mama/partner liever op de stadsring. Daar kan immers gratis geparkeerd geshopt. En dat scheelt als er op het einde van de maand elektriciteit in de lucht hangt.
Voor de singles onder ons is het natuurlijk weer een ander paar mouwen. De sociale druk is immens. Als twintiger heb je nog de versmachtende moederkloek die je tegen andere sexen en sex beschermt. Eens licht de twintig voorbij, zoals ondergetekende, word je al snel raar bekeken als er ook maar enige vorm van moederkloekerij in de buurt is. Ikzelf zie trouwens het probleem niet: mijn moeder bakt graag cake en ik ben een kleine eter.
Dan maar de snelweg der virtuele liefde op. Waar ik het in een vorige column nog had over de Paula’s uit Iddergem die me aangeboden werden, heb ik, net voor Valentijn gekozen over te stappen naar een “hippe datingsite”. En wat zou je? Ik kreeg in de aanloop naar Valentijn niet minder dan 25 -u leest het goed vijfentwintig- “likes”! En dat als man!? Ik heb, met andere woorden, 25 dames hoop en hunkering gegeven in dagen van eenzaamheid. Of in hun zoektocht naar meningloze sex, overspel of gewoon een beetje eerlijke liefde en een kleine knuffel. We zullen het nooit weten?
Nu wordt ik namelijk verondersteld terug te klikken. Maar daar ben ik te lui voor. Of €50 te betalen om te kunnen zien wie me “liked”. En dan kan ik even goed naar de hoeren gaan. Daar wordt me niet gevraagd naar mijn inkomen, diploma en erfelijke ziekten. En ik heb er, als jarenlange trouwe klant, een “niet goed, geld terug”-garantie kunnen afdingen. En gratis drankje. “Lang leve de hoeren,’ zou ik zeggen.
“Lang leve, de hoeren!”