Onlangs kwam ik een juffrouw tegen. Na een vriendelijk “Dag juffrouw” en bijhorende knipoog van mijnentwege, wierp ze me toe dat “alle mannen varkens waren en maar aan één ding dachten!”. En ik kon ze moeilijk ongelijk geven. Ik droeg op dat moment een tweedagen onderbroek en dacht maar aan één ding: haar mee uit vragen of niet. Blijkbaar had de juffrouw het over iets anders. En blijkbaar was ik niet als “alle mannen”.
Ze had zich het afgelopen weekend namelijk een date gefixed. Met éne Roeland uit Turnhout. Hij was gevallen voor haar foto’s, zij voor zijn karamellenverzen. Eens in Geraardsbergen bleek Roeland met dt-fouten en een zwaar accent te praten. En zij had iets te vlijtig haar Instagramprofiel gefilterd. Roeland had zijn principes en zijn tweedagen onderbroek naast zich neergelegd en had enkel in de ik-vorm gepraat. Zij had het licht uitgedaan. Het is een eind rijden van Turnhout naar Geraardsbergen. Eenzaamheid is geen lachertje. En alle mannen zijn inderdaad dezelfde. De volgende dag haalde een simpele message melding haar uit de droom die ze nooit gewenst had.
En ergens brak mijn hart voor haar. En dacht ik maar aan één ding: haar mee uit vragen of niet. Maar ik ben niet als “alle mannen”. Ik voetbal niet en mijn dansen is matig. Ik heb nog nooit een berg beklommen, laat staan een keten. Ik heb nog nooit achter een speedboot gehangen of “sky gedived”. En ik schrijf geen karamellenverzen in slepend rijm, hoe graag ik ook zou willen.
Ooit zal ik haar uit vragen. En worden als “alle mannen”. Dit weekend schrijf ik me in bij VK Real Sportief. Ik zal een berg beklimmen en terwijl ik bezig ben een keten! Maar eerst op date naar Malmedy. Ze hebben daar bergen. En mijn date konijnenoren? Hoe zot is dat niet!?