Pas toen we Felix écht niet meer zagen tussen het gras op de boomgaard, wisten we dat we drastischere maatregelen moesten nemen.
De zeis werd samen met haar romantiek opgeborgen, het plan om de weide twee keer per jaar door een boer te laten maaien lieten we varen.
Welkom, zitmaaier!
En zo was de grootste aankoop voor de tuin een feit.
’t Mag toch iets zijn, h é, voor moederdag. 
Het had wat voeten in de aarde om het ding geleverd te krijgen maar aan enthousiasme langs onze kant alleszins geen gebrek.
We hebben vanaf nu de vrijheid om zelf te bepalen welke stukken we afrijden en welke stukken we iets langer laten staan. Tornado en ik, wij gaan goed overeenkomen. 
De weergoden waren ons deze namiddag goed gezind dus volgde al snel de ‘maiden trip’ en mocht onze Tornado tonen wat hij in huis had.
Wat een plezier, echt!
Nog nooit stond iedereen hier zó te springen om gras af te rijden. 
Tine
Tine houdt van schrijven en van groen. In ‘De tuin van Tine’ schrijft ze over haar tuin en haar boomgaard … maar eigenlijk ook een beetje over het leven. Voor ‘De tuin van Tine’ bezoekt Tine ook graag andere tuinen en zorgt ze voor een ‘groene toets’ in De Beiaard.