Ik vond hem op de boomgaard waar hij samen met tientallen vriendjes de reuzendilles aan het kaalvreten was.
Hij was te knap om te weerstaan. In een opwelling nam ik hem mee naar huis waar Felix -die net in zijn bed zat- hem ook nog even kon bewonderen.
Het plan was om hem daarna terug te zetten bij zijn vriendjes maar hij voelde zich best thuis op de opgeschoten wortels. En ook die bloemen liet ik hem met veel plezier opeten.
De nieuwste bewoner van de Tuin: de rups van de koninginnepage, onze grootste inheemse dagvlinder. 🦋
Felix en ik raakten best gehecht aan onze nieuwe vriend. We keken hoe hij de dagen die volgden voornamelijk at en rustte, en vooral ook dikker en dikker werd.
Na een paar dagen vonden we onze rups helaas niet meer.
De rupsen beginnen zwart en klein maar vervellen tot wel 4 keer. Uiteindelijk barsten ze letterlijk uit hun vel. De rups spint een zijdedraadje en ontdoet zich van zijn omhulsel om zo naar zijn volgende levensstadium te gaan.
Rupsen verpoppen in verschillende kleuren. Ik zocht naar een groene of bruine cocon in en aan de moestuinbak. Zonder succes.
Tot mijn oog viel op een klein, grijs dingetje aan onze muur.
Zou het dan toch? Benieuwd! 😊
Tine🌷
Tine houdt van schrijven en van groen. In ‘De tuin van Tine’ schrijft ze over haar tuin en haar boomgaard … maar eigenlijk ook een beetje over het leven. Voor ‘De tuin van Tine’ bezoekt Tine ook graag andere tuinen en zorgt ze voor een ‘groene toets’ in De Beiaard.