Anny, ik bewonder je, ik verheerlijk je, ik vergoddelijk je !
Het is niet omdat wij een identieke naam in ons wapenschild dragen, jawel, met Y, zoals Conny Froboess, Jerry Lee Lewis, Miss Piggy, Nancy-uit-Thuis … Het is wel omdat jij gemerkt hebt dat onze maatschappij twee kanten heeft, ook een zelfkant. Het is ook omdat jij ziet dat geluk voor sommigen nog geen verworven recht is en daar wat tegen onderneemt. Jij kan de roddelbladen halen met titels als : Anny trekt de Belgische grens over met haar 60 kinderen en plaatst ze allen in evenveel Nederlandse gezinnen. Naïevelingen en kwatongen zullen je meteen een kwalijke reputatie opkleven van iemand met een onblusbaar libido, actief sinds je plechtige communie en met als echte naam Coburg. Om nog maar te zwijgen over het dumpen van die 60 onschuldige kinderen, op Nederlands grondgebied dan nog wel, in de tocht van draaiende molenwieken en met klompen aan de voeten…
Nee, Anny, ik weet wel beter. En eigenlijk vergaloppeer ik me met je bij je voornaam te noemen. Eigenlijk moet ik je met Mevrouwaanspreken of is er een betere term voor een ridder, een ridster of ridderes misschien, want in 2013 werd je terecht tot Ridder in de Orde van Sotto gesabeld. In datzelfde jaar benoemde Libelle je tot Vrouw van het Jaar en later werd je Commandeur in de Kroonorde. Maar wat is een jaartal, wat is een lintje voor iemand die 365 dagen in één jaar te weinig vindt omdat de initiatieven en de acties om kinderen te helpen maar blijven binnensijpelen. Ook 365 dagen in een jaar rekenen gezinnen die het financieel moeilijk hebben op jou en op BiJeVa om hun kinderen uit te zwaaien als ze voor een week met vakantie vertrekken. Ze weten dat de Sint voor hun kroost een achterstand wegwerkt en dat jij jongeren uit een isolement zal halen, een isolement waar zij zelf niet om vroegen.
Zoals ik in een blad met aanzien en allure, geen P-Magazine, las, is men in de hemel een speciaal luik aan het timmeren, nee, nog geen deur, dat is voor later, waar mensen als jij zónder pasje en m ét bonuspunten het paradijs kunnen ingaan. Niet om er te blijven maar om het ook daar eens goed uit te leggen en zelfs met de vlakke hand eens op tafel te slaan. Want jij hebt het begrepen, het onrecht, de ongelijkheid, het vooroordeel. Nu is het nog wachten op zoveel anderen. Kinderen zonder luxe en franje weten stilaan dat jij er bent. Blijf er voor hen.
Anny Bert