De dagen worden korter en het licht verdwijnt langzaam maar zeker. De herfst betekent het einde voor de laatste (vooral eenjarige) bloemen die nu nog in bloei staan op de weide.
Het einde van een seizoen, maar de tuin valt de komende weken en maanden gelukkig niet volledig in slaap.
De tweejarigen die Felix en ik in het midden van de zomer zaaiden (vingerhoedskruid, muurbloempje, damastbloem, judaspenning en duizendschoon), kregen deze week alvast een plaatsje in volle grond.
Zeven plateaus vol belofte in een nieuw uitgegraven bloembed, waar binnenkort ook nog winterharde eenjarigen zouden moeten bijkomen. (Jawel, we kunnen zo laat op het jaar nog zaaien!😎)
Vrijdag na school plantten Felix en ik al 50 dubbele narcissen en onze ambitie is er nog zo’n 300 bollen bij te knallen.
Een tuinseizoen is ge ëindigd maar we maken al volop plannen voor het volgende, met hopelijk opnieuw elke week verse bloemen in huis tot minstens eind september.
Veel geleerd dit jaar, genoten van elke bloem en van het wroeten in de aarde. Ik zie het nu al helemaal zitten! 😊
