Chanel was net wat t é hoog gegrepen, te chic en vooral te duur maar het was een Veronique Branquinho geworden.
Voor feestelijke momenten die je maar eens in je leven meemaakt, mag je op geen euro kijken, ook niet op de lengte van een split. Als je weet dat het kruim van de society heeft toegezegd. Als je weet hoe de ons-kent-ons-cultuur ineensteekt. Als je weet dat je in beeld kan komen op TVOost en KanaalZ, dan is het verantwoord te aarzelen tussen Veronique Branquinho en Tim Van Steenbergen. En het werd een vrouw. Ik haalde eens diep adem toen ik mijn bankkaart weer opborg maar voelde tegelijk iets van euforie en van schuldgevoel. Hoeveel vaccins en antibiotica zou ik hebben kunnen betalen tegen ebola en malaria, mazelen en difterie, hoeveel rijstkommetjes zou ik hebben kunnen vullen. En toch haalde de blijheid het weer.
Ik borg Veronique op, verpakte haar goed in plastic, jawel Anuna, jawel Greta, in echt onvervalst plastic want in een katoenen hespenzakje paste de feestjurk nu eenmaal niet.
En ik hield ze van toen af allemaal bij op zoek naar de juiste datum : elk Stedelijk Informatieblad dat driemaandelijks verschijnt, elke Deze Week, de Streekkrant van de Vlaamse Ardennen editie Zottegem, elk infoblad Egmont.
Ik raadpleegde Nuus bij nacht en ontij maar Pieter bleef maar de stilte bewaren. En een hoofdredacteur kán stil zijn.
Maar nergens vertelde men me wanneer de plechtige inhuldiging met openstelling zou plaatsvinden.
Bij mijn vele bezoeken had ik vanuit de RVT-kamer twee jaar lang alle activiteiten gevolgd, vanaf de eerste spadensteek maar ook de tweede en de derde. Ik zag vrachtwagens en grijpers en kranen af en aan rijden. Ik zag de vreemdste leveringen uit het buitenland daar beneden mij. Ik hoorde gekletter van enorme metalen platen die de ondergrond moesten verstevigen. Ik zag afwateringssystemen de grond ingaan. Ik rook geuren van rubber en verse teelaarde, tonnen en tonnen teelaarde. Ik zag betonmolens die garant stonden voor eeuwigdurende stevigheid. Want geef toe : een parking aanleggen voor 100 wagens is geen kattenpis.
Op de RVT-kamer had ik het valentijns- en verjaardagsboeket al vervangen door zomerpioenen, later door herfstasters en een kerstboompje. De nieuwjaarskaarten vulden de kast en de vensterbank en in een nieuwe lente waren er weer de verjaardagswensen en de eerste tulpen en narcissen. De ventilator werd opnieuw uitgehaald en voor ik het wist, stond er ook alweer een kerstroos.
En daar beneden ? Daar bewoog af en toe een mus en een kraai en eenmaal zag ik zelfs een verdwaalde magere kater.
De aannemer scheen op reis te zijn gegaan met Thomas Cook en zat in Tunesi ë de plannen in te kijken van een mega-parking in Zottegem. Want zoiets is bekend : aannemers van vliegvelden en van OCMW-parkings nemen overál hun plannen mee, net als hun bankrekeningen.
Thomas Cook boerde toen nog goed nochtans…
Op zekere dag moesten mus en kraai en zelfs de magere kater dekking zoeken want daar bracht een heel grote vrachtwagen stapels en stapels kleine, jonge, prille, beloftevolle boompjes. Ze waren met meer dan met hun gedrie ën, wel met 100 zoals de parkeerplaatsen en die parkeerplaatsen kregen allemaal gras tussen de gaten van de grondverstevigingsmatten, een woord dat je best niet onthoudt voor het WK scrabble. De boompjes werden vastgemaakt aan withouten jongebomenverstevigingspaaltjes, meer dan drie, wellicht ook wel 100 zoals de parkeerplaatsen. En de open vlakte waarvoor een voormalig rusthuis tegen de grond ging, werd ingedeeld in eilandjes telkens voor een tiental, of waren het er twintig, auto’s afgezoomd met opstaande boorden en met struiken, veel struiken, wel 100. Die indeling was een idee van de vrouw van een of andere schepen die wijselijk dacht : Na een receptie kan ik dan makkelijker mijn wagen terugvinden.
En de OCMW-parking nu ? Het gaat er goed mee, dank je. Hij ligt er nog en nog maar goed dat veel personeelsleden met de wagen komen en duidelijk maken dat de 100 grasrijke stroken geen petanquebanen zijn of begraafplaatsen van OCMW-fans van het eerste uur. Slechts een handvol automobilisten-bezoekers waagt het zich op de heilige grond een parkeerplaatsje toe te eigenen, zelfs maar voor twee uren. Heb jij ooit al op een parkeerplaats gestaan van € 3000 ?
En mijn feestjurk vraag je ? Kijk maar eens bij Vinted!