Wanneer een filmmaker en een heavy metalband samenwerken gaat het er heftig aan toe. Scheurende banden, geweerschoten en zware metalen vormen de basis voor een verhaal dat werd verfilmd als eindwerk van producer Joris Van Molle.
De bassist van Ironborn (Jan Versnick) en Joris kennen elkaar sinds ze als tieners het college van de Egmontstad onveilig maakten. Vandaag zitten hun kinderen samen op school. Twee creatievelingen genieten na aan de toog van het pas bekroonde ‘Beste Caf é van Zottegem’ (De Zondige Zeven). Het schuim staat hen op de lippen. De waard heet me welkom. Voor mij hetzelfde.
Jan : De clip is bijna afgewerkt. Hij gaat nog gemastered worden en op 15 oktober* moet hij binnen zijn voor de sampler CD van het grootste metal magazine van de Benelux, Rock Tribune.
NUUS : (* Dit interview werd al op 2 oktober 2019 afgenomen. De offici ële release volgde op 24/10/2019. Lees verder…)
NUUS : Joris Van Molle, jij bent de producer van deze spannende clip. Normaal hou jij je toch bezig met bedrijfsclips? Wat een gedacht om nu met een vette rockband in zee te gaan.
Joris : Ik zocht een project om een fictief verhaal te maken als eindwerk voor een opleiding video producing. Eigenlijk heb ik aan Ironborn de vraag gesteld of ze materiaal (muziek) hadden waarrond ik een clip kon maken. Het nummer dat ze aanbrachten was ideaal omdat er al een boeiend, nogal donker, verhaal in zat waarmee ik aan de slag kon.
Jan : We zijn direct met de band de studio ingetrokken om het nummer af te werken. Tom heeft de laatste zanglijnen ingezongen. Maar ondertussen hadden we Joris al carte blanche gegeven voor de videoclip. Een tekst is altijd interpreteerbaar. Dat blijkt uit het resultaat, want Joris kwam met een ander verhaal dan waarover het nummer is geschreven. Oorspronkelijk gaat het nummer het over iemand die werd meegezogen in een satanische sekte.
Joris : Ik wou er een kortverhaal van maken: een vader zit in een crisissituatie met zijn dochter. Hij is ze kwijt en wil zich wreken op de daders. Ik had natuurlijk een ‘muscle car’ nodig,… en Tom (Hugelier) had toevallig de ideale wagen, een rode Mustang. Eigenlijk is het script gegroeid naargelang ik steeds meer materiaal vond. Ook de locatie van de Cantaert site is een mooi verhaal. Recent had ik een interview opgenomen van Kymo One, de artiest die er al de muurschildering maakte. Via hem kon ik de eigenaars contacteren. Met de veiligheidsadviseur werd alles gecontroleerd. Nog een andere locatie vond ik via een collega die piloot is. Hij vroeg ooit of ik eens wou meevliegen. Dat cafeetje, waarin de moord gebeurt, is de kantine van dat oude Amerikaanse militaire vliegveld. We zijn er wat pinten gaan drinken. Zelfs de echte barhouder, met zijn karakterkop, was bereid om mee te spelen. Het idee leeft al lang om een dergelijke clip te maken, maar eigenlijk heeft de opname nog zes maanden geduurd. Waar ik het meest van schrok is dat echt iedereen wou meedoen. Ik kreeg spontaan heel wat hulp aangeboden. Het verhaal is niet gemakkelijk, dus er is opening gelaten in de verhaallijn zodat iedereen een eigen interpretatie kan hebben. (Lees verder…)
Jan : Ja,… we hebben allemaal een ander verhaal gezien in de video. Weet je dat we al die tijd live hebben gespeeld tijdens de opnames? We hebben veel beziens gehad. Mensen kwamen spontaan kijken toen ze door hadden waar we mee bezig waren.
Joris : Ik had een stroomgroep mee, gewoon voor mijn belichting. Maar daarmee hebben we uiteindelijk de volledige band van stroom voorzien. Zo hebben we de nummers echt live gespeeld. Enkel de drummer had het nummer in zijn oortjes,… want die moest het exacte ritme aangeven. De generator heeft het gelukkig niet begeven. Eigenlijk moet ik iedereen die heeft meegewerkt nog bedanken, bij deze. Het was een super ervaring.
Jan : We gaan de clip eind oktober aan het publiek voorstellen. Wij hadden nooit gedacht dat we ooit een videoclip zouden uitbrengen.
Joris : Ik heb direct acteurs gezocht van zodra de bandleden akkoord waren, ben locaties beginnen zoeken, het script boetseren. Ik heb echt genoten van de totale vrijheid die ik kreeg. Ik heb kunnen doen wat ik wou. Aan vrijwilligers was er geen gebrek. Weet je dat Jan zijn zoon de rookmachine heeft bediend? Met weinig middelen hebben we iets gebouwd waar ik kan achter staan.
Jan : We hebben direct binnen de band gezegd dat we ons er niet mee gingen bemoeien.
NUUS : Wie is die fantastische hoofdacteur?
Joris : Siegfried Vuylsteke. Het is een leraar die ik kende van een andere video-opname. Een muziekclip voor Augustijn, de zoon van Willem Vermandere, waarmee hij werkte. Wist je dat het meisje in de Ironborn clip echt zijn dochter is? Dat is natuurlijk wijs want dit is de eerste keer dat ik met een acteur werk. We zochten een meisje,… en ik vroeg of hij iemand kende. Alle opnames zijn in één take gedaan, alles is spontaan. Natuurlijk zijn er shots vanuit verschillende hoeken genomen.
NUUS : En? Wat zeiden ze in de academie* van dit eindwerk? (*Sintra West, Brugge)
Joris : Ze waren heel content. Het idee om de drummer ook in zijn volle glorie te brengen lokte heel wat fijne reacties uit. Ik kreeg een goede score.
NUUS : Joris is een bescheiden man. Hij wil niet dat het gezegd wordt maar hij kreeg de hoogste score van alle studenten. Er kwam immers heel wat werk en materiaal bij te kijken. Opnames maken met een ruige rockband is ook niet de gemakkelijkste opdracht.
Joris : We reden echt op de startbaan. Ik hing tijdens het filmen met mijn benen uit de koffer van de Mustang. Mijn broer reed met de andere auto. De communicatie verliep brullend want specifiek communicatiemateriaal was er niet. Alles moest tot op de centimeter juist gecoördineerd worden. Mensen moesten ook de belichting doen en iedereen stak een hand toe. Alles is mooi op zijn pootjes gevallen.
NUUS : Het klinkt alsof het simpel was.
Joris : Nee, dat was het absoluut niet. We hebben bijvoorbeeld ook veel moeilijkheden gehad alvorens we de locaties kregen vastgelegd. Moest ik niet onder druk hebben gestaan om dit eindwerk klaar te krijgen, dan zou het nooit gebeurd zijn. Je mag echter nooit opgeven en zonder de juiste mensen lukt het ook niet. In het begin vonden we zelfs geen datum om iedereen bij elkaar te krijgen. Ook wat betreft de locaties,… eerst werd alles afgekeurd wat ik vroeg,… maar uiteindelijk begon het te lukken. Het lijkt magisch maar het was hard werken.
Jan : je straalde rust uit op de set en dat stelde de mensen op hun gemak. Voor ons was het een godsgeschenk. Ik denk dat dit één van de plezantste dagen was die we ooit met de band hebben beleefd. Er was een fantastisch groepsgevoel. En live spelen tijdens een opname,… dat was kicken. Je ziet trouwens in de video dat het allemaal echt is.
NUUS : Dan is het tijd om alles in te pakken en veilig op de redactie te geraken voor we het hebben over de moord in de clip. Deze video moet je gezien hebben.
Lees meer over de meest succesvolle rockband van Zottegem : https://www.nuus.be/?s=ironborn
Reporter : Sjarel Klak