Morgen vallen de eerste bomen. Ze wisten van niks. Ze kunnen er niks meer tegen doen. En toch,… met de moed der wanhoop,…
Geschrokken weerbare burgers en verenigingen maakten een statement door als één man (en vrouw) een wanhoopsactie te ondersteunen, door zelf actie te gaan ondernemen, ieder voor zich maar samen voor ons allen,… na te denken èn te handelen. Ministers veerden op. Notabelen zetten zich schrap. ‘
‘Winter is coming’: de koffie en chocolademelk pruttelt. Kinderen halen hun borstels uit en maken een vuist: vader, moeder, gij zult verven. Borden en panelen nog aan toe.
De volwassenen dachten nostalgisch terug aan de tijd toen ze hier kwamen ravotten, hun eerste lief kusten,… en meer,… in dit bos, aan de vijf straten waar de egels leven, waar nu ook hun kinderen en kleinkinderen ravotten en de grond vorte is*. Al eeuwen lang,… maar amper 100 jaar geleden al eens gerooid. Vandaag weer gezond. Nog eeuwen te gaan.
Kinderen in drie buurtscholen begonnen te tekenen en maakten zich kwaad op hun ouders. “Papa, mama,… potverdorie, dat kan toch niet zomaar?” De lokale pers publiceerde. Mensen ageerden. Een TV ploeg legde het vast. Steeds meer kranten zetten het vooraan in grote artikels,… de nationale radio verspreidde het nieuws,… ministers vernietigden de vergunning en uiteindelijk moeide de Raad van State zich in het debat. Dit ging al lang niet meer over een bosje van amper 1,7 hectaren in het hart van de Vlaamse Ardennen. Een bosje met een vogelreservaat er rond.
Het duurde 7 dagen.
Ze werden elk hun eigen versie van Greta Thunberg en beleefden de kracht van het autisme wanneer het ondenkbare gebeurt. Principieel! Vastpakken en niet meer loslaten. Maar niet met de intentie om te kwetsen of te schaden. Om te koesteren. Te redden.
De gemeenschap had het niet zo bedoeld, maar haalde uit naar wat lijkt op het oude denken: “mijn grond, mijn wetten”, met de kracht die nodig blijkt om het behoud van waardevolle natuur af te dwingen. En wat met dat eigendomsrecht?
Er is hoop voor de toekomst!
De hoop werd in dit verhaal belichaamd door één man die aanvankelijk dacht: “ook al redden we dit bos niet, dan misschien toch een volgend”! De gedachte werd mee uitgedragen door een spontaan aangroeiend collectief actieve plattelandsbewoners.
DeVlaamse boerenbuiten 2.0.
Er was aanvankelijk amper een etmaal voor de aangekondigde kap zou beginnen. Mensen kwamen aan de rand van het bos samen om te rouwen en te manifesteren.
RED HET RAVOTTERSBOS.
Het weer werd ruig en uiteindelijk gunden de elementen hen nog een week,… terwijl holderdebolder onderhandelingen liepen,… winstmarges werden berekend,… koppen samen braken,… brainstormend nachtbraken,… kranten, radio en tv de woorden spraken:”Red het Ravottersbos”.
Op enkele dagen tijd ontstond een netwerk van burgers en verenigingen, werden juristen geconsulteerd en klachten geformuleerd.
Een bod bleek te laag, maar toegeven aan de vraagprijs zou een precedent betekenen dat menig ander bos zou gaan bedreigen. De vergunning werd herbekeken, bleek een dubbeltje op zijn kant,… rolde verder,… en viel.
SjK
Lees meer op www.ravottersbos.be
—
* Het bos is gekend onder meerdere namen: Ravottersbos was een omschrijving die in het eerste persbericht (NUUS.be) werd gebruikt. Nadien doken meer benamingen op : ‘Vortebos’, ‘Egelbos’, ‘IJsjesbos’ en ‘Vijfstratenbos’.