Geraardsbergen/Idegem. Een paar maanden geleden kwam Poezengeluk vzw — een opvangcentrum voor katten en kittens te Idegem — in het nieuws omdat drie vrijwilligers de organisatie beschuldigt van ‘zware verwaarlozing, dierenmishandeling, fraude en verschillende inbreuken tegen de erkenningsvoorwaarden voor inrichtingen voor dieren en de voorwaarden inzake de verhandeling van dieren’.
De milieudienst van Geraardsbergen en de bevoegde schepen Martine Duwyn (Open Vld) hebben verschillende keren laten verstaan dat er nooit klachten over de werking van Poezengeluk waren, maar uit getuigenissen blijkt duidelijk dat ze wel degelijk op de hoogte van de interne problemen waren.
Intussen is het onderzoek naar fraude in een gevorderd stadium en werd het dossier aan het parket overgemaakt.
Zware verwaarlozing en fraude
In augustus van dit jaar bracht Nuus/De Beiaard een uitgebreide reportage over drie vrijwilligers die Poezengeluk — een opvangcentrum voor katten en kittens te Idegem — beschuldigen van ‘zware verwaarlozing, dierenmishandeling, fraude en verschillende inbreuken tegen de erkenningsvoorwaarden voor inrichtingen voor dieren en de voorwaarden inzake de verhandeling van dieren’. E én van de vrijwilligers stelde een dossier samen en legde een klacht bij de politie neer. Dominique De Vuyst van Poezengeluk vzw/Animal Welfare Belgium vzw schreef een uitgebreide reactie voor Nuus/De Beiaard waarin ze de beschuldigingen met klem ontkende.
Dierenwelzijn bracht aan Poezengeluk een inspectiebezoek. ‘Er werden geen overtredingen vastgesteld’, werd ons vanuit offici ële middens meegedeeld, maar er zijn wel een reeks aandachtspunten, waar Poezengeluk werk moet van maken. Intussen loopt er een gerechtelijk onderzoek naar fraude tegen de organisatie. Het dossier werd intussen aan het parket overgemaakt.
Klachten over de milieudienst.
Intussen blijven de klachten aanhouden. E én van de vrijwilligers nam verschillende keren contact op met de milieudienst om de schrijnende situatie in Poezengeluk aan te klagen, maar kreeg van de een medewerker van de milieudienst te horen dat er nooit klachten zijn geweest over poezengeluk. ‘De enige klachten die er geweest zijn, zijn van ex-vrijwilligers die buiten zijn gegooid omdat ze niet aan de hoge eisen van Poezengeluk konden voldoen.’ Volgens de vrijwilligers laat de klachtenbehandeling van de milieudienst te wensen over: ‘Een aantal klachten werd aan de milieudienst en de bevoegde schepen gemeld, maar ze werden genegeerd.’
Uit verschillende getuigenissen — die de redactie kon inkijken — blijkt dat de milieudienst en de bevoegde schepen wel degelijk door verschillende inwoners van Geraardsbergen werden aangesproken over klachten die ze met betrekking tot de dienstverlening van Poezengeluk hadden. Uit deze getuigenissen blijkt duidelijk dat verschillende mensen — geen (ex-) vrijwilligers — wel degelijk contact met de milieudienst hebben opgenomen om hun ongenoegen te uiten, maar dat hun klachten zonder gevolg bleven.
Ook Gaia heeft de milieudienst en de burgemeester in het verleden aangesproken op vraag van een inwoner die een klacht over Poezengeluk had. ‘Zowel de bevoegde schepen als de milieudienst waren wel degelijk op de hoogte van het reilen en zeilen binnen Poezengeluk’, laat een getuige ons weten.
Onderzoek naar fraude
Intussen loopt er een onderzoek naar fraude bij de vzw Poezengeluk. Uit goed ingelichte bronnen hebben we vernomen dat het onderzoek in een ver gevorderd stadium zit. Het dossier is overgemaakt aan het parket.
Burgemeester Guido De Padt werd op de hoogte gebracht van het dossier, zowel wat het onderzoek naar fraude, als wat betreft ‘de nalatigheid van de milieudienst’.
‘Ongefundeerde meldingen’
Volgens het stadsbestuur is er is absoluut geen sprake van enige vorm van nalatigheid van de milieudienst. ‘Er zijn inderdaad in het verleden enkele mails of brieven binnengekomen aangaande de werking van vzw Poezengeluk. Veelal anoniem, zelden met naam en toenaam. Alle gevallen zijn onderzocht, maar steeds blijkt er geen afdoende grond te zijn om onze samenwerking rond het zwerfkattenproject te herzien’, laat het stadsbestuur weten.
‘Het kan niet de bedoeling zijn om contracten te herbekijken op basis van ongefundeerde meldingen van enkele burgers (vaak ex-vrijwilligers). ‘De laatste melding, die ook door GAIA werd overgemaakt, werd officieel onderzocht door inspectie Dierenwelzijn en de lokale politie, waarbij achteraf blijkt dat er (opnieuw) te weinig redenen zijn om de samenwerking met de vzw Poezengeluk te wijzigen’, vervolgt het stadsbestuur.
Van een fraudedossier heeft het stadsbestuur geen weet.
Toch enkele bedenkingen…
Uit de getuigenissen en de klachten die de redactie heeft beluisterd en kon inkijken, blijkt duidelijk dat die niet enkel ‘anoniem’ zijn, noch dat die enkel komen van ex-vrijwilligers. Integendeel.
Ook wordt door het stadsbestuur verwezen naar het inspectieverslag Dierenwelzijn, maar het verslag is niet openbaar. Wat er in staat, kan door o.a. de pers niet worden geverifieerd. Als het inspectieverslag dan toch zo weinig bezwaren bevat over de werking van Poezengeluk, waarom wordt het niet openbaar gemaakt?
Uit alle getuigenissen die we hebben gehoord of gelezen, uit de vele gesprekken die we hebben gehad, heeft niemand gevraagd naar een ‘herziening van de samenwerking’ tussen de stad en Poezengeluk.
Julien Borremans