Maandag 18 november : Ik voel me kotsmisselijk nu ze me al half november de straat opsturen. Mijn mantel ruikt nog naar mottenbollen, mijn baard heeft nog die typisch zomerse lichtere tint van de Spaanse zon, mijn fluwelen schoenen zitten nog in de doos in zijdepapier gewikkeld, mijn grote gouden ring moet nog opgeblonken, kortom, ik vind het nog veel te vroeg om al op pad te gaan.
Dinsdag 19 november : Moest vandaag een nieuw woonzorgcentrum openen. De oudjes waren dolgelukkig en zaten er bij als kinderen. Hartverwarmend !
Woensdag 20 november : Ongemerkt aan een schooltje kunnen passeren. Even binnengekeken. De meester stond molenwiekend bij het bord een staartdeling uit te leggen. De kinderen waren schijnbaar doodongelukkig en zaten er bij als oudjes. Verschrikkelijk !
Donderdag 21 november : Moet nog altijd denken aan die meester bij het bord, een magere kerel van ruim 67, 68 misschien wel al 70. Zouden ze aan die kinderen hartmassage geleerd hebben ?
Vrijdag 22 november : Had gedacht eens een rustige dag te hebben. Vergeet het ! Ik heb me zelfs een zwaar kalmeermiddel moeten nemen. Je zou voor minder als men nog maar eens over mijn zwarte piet, oei, mijn Zwarte Piet begint te lallen. Ik moet op mijn hoofdletters letten of de viespeuken en de racisten zijn er terug.
Zaterdag 23 november : Heb me eens een warm bad genomen, een lang weldoend bad met heel veel schuim zodat zelfs mijn 12 borstharen, symbool voor de 12 apostelen, er plat en slap bijlagen. En jawel, ik heb mijn rug laten wassen door Zwarte Piet, mijn beste vriend en niet mijn slaafje. Onnozelaars !
Zondag 24 november : Ik was wat vroeger uit de veren om de rug te wassen van Zwarte Piet en daarna nog eens zijn schouders te masseren want als je met zulke zware zak door het leven moet gaan, doen enkele druppels massageolie wonderen. Zoiets do é je toch met vrienden, of niet. Zeveraars !
Maandag : Kreeg een uitnodiging voor een bezoek aan het AfricaMuseum in Tervuren. “Piet niet gewenst” stond er. Moest mijn kalmeermiddel verdubbelen. Zat gans de morgen op mijn paard. Zo zegt men dat toch h é vriend Ruud want Slecht-weer-vandaag staat nu nog op stal.
Dinsdag — woensdag — donderdag — vrijdag : Die uitnodiging ligt me nog steeds op de maag. Waarom mag Zwarte Piet niet mee ? Krijg nog geen halve speculaas binnen…
Heb het hem uitgelegd. Tilt er niet zwaar aan. Is zelfs blij thuis te mogen blijven. Goeie gast, die Piet.
Zaterdag : Geen oog dichtgedaan. Dacht de ganse nacht aan Annick Ruyts die misschien ook schapen lag te tellen.
Op weg naar Tervuren nog een kalmeerpil geslikt. Was nodig. Toen ik uit de auto stapte, stond Sint-Mauritius me op te wachten, eveneens bisschop, maar een Afrikaanse, met een donkere kroesbaard, een gouden ornaat en een gouden cachepot op het hoofd. Hij kreeg dezelfde troon als ik. Mijn laatste pil kwam weer naar boven en bracht de voorlaatste mee. We zijn precies een tweeling van twee verschillende moeders…Uit een micro vernam ik dat ze de sinterklaastraditie wilden dekoloniseren en er een antiracistisch instrument van maken, dat respect voor diversiteit, sociale cohesie, gelijke kansen en goed samenleven bevordert. De pil van gisteren schoot ook weer naar boven. Ik luisterde maar half, dacht wel de ganse tijd ho é ik dat aan Piet ging verkopen. Ambetanteriken !
Maandag : Lang geslapen. Piet ontmoet bij laat ontbijt. Zag er opgewekt uit.
Hij : Hoe is ’t geweest ?
Ik : Goed !
Hij : Nog wat koffie ?
Ik : Ja, giet maar.
En voor de rest van de dag en ook daarna, heb ik er geen woord meer over gesproken, geen woord meer aan vuil gemaakt.
Boelzoekers !
Maandag 2 december : Rusthuis bezocht. Had enkel truffels en marsepein meegenomen. Weet zelf goed genoeg wat op zekere leeftijd een gebit wel en niet aankan. Nougat hou ik opzij voor een gevangenisbezoek.
Mocht in RVT maar even in en uit wegens buikgriepepidemie. Was blij, kon wat vroeger mijn roodfluwelen muilen uitgooien.
Dinsdag 3 december : Naar Brussel op bezoek in enkele scholen. Doffe ellende want in betoging terechtgekomen. Piet zei nog : Niklaas, want zo noemt hij me altijd als niemand ons kan horen, sluit je ogen ! maar ik had de plakkaten en de spandoeken toch gezien : MAG HET EEN BEKE MEER ZIJN ? Ondankbare ouders ! Je geeft hun kinderen dan een fiets, een iPhone, tickets voor de eroticabeurs, een waardebon voor een zeiltocht naar een milieuconferentie. En dan dit…
Woensdag 4 december : Laat thuisgekomen van een zitdag in warenhuizen. Bijna gelyncht door hysterische vrouw nadat fotograaf haar kleine op mijn schoot had gezet. Als je al erge artrose hebt in beide knie ën en al 200 kindjes over die knie ën hebt zien passeren, dan zit je niet meer te wachten op die ene snotneus met een zenuwzieke moeder.
Vrijdag 6 december : Lang geslapen. Tegen de middag pas opgestaan. Piet laten uitslapen, tot Kerstmis. Zelf mijn post binnengehaald. Wat ligt er aan mijn voordeur? Al een groot chocoladen paasei vol met pralines. Kom dat tegen…