Geraardsbergen. ‘Het klopt dat het bestuur erin geslaagd is om mensen in de dorpen te activeren’, zegt sp.a-raadslid Emma Van der Maelen, ‘het lijkt zelfs of tegenwoordig al het goede in Geraardsbergen vanuit de mensen komt’. Toch maakt zij zich ernstige bedenkingen. ‘De mensen krijgen zogezegd inspraak’, aldus Van der Maelen, ‘maar van échte inspraak is eigenlijk weinig sprake’. Volgens Van der Maelen werd het tijdens de laatste raadszitting duidelijk dat het actiecomit é Den Dok onheus behandeld werd. ‘Boertig!’, vindt Van der Maelen zelfs.
Tijdens de vorige legislatuur werden over heel Geraardsbergen dorpsraden opgericht. ‘Die verrichten fantastisch werk’, vindt Van der Maelen, ‘kermissen bloeien op, dorpen herleven, mensen ontmoeten mekaar: het is een onverwacht groot succes!’. Van der Maelen moet toegeven dat zij niet verwacht had dat dit zo’n vlucht zou nemen. ‘Er wordt veel gezaagd, geklaagd en negatief gedaan’, zegt zij, ‘maar als je ziet welke goede werken de dorpsraden verrichten, kan je toch enkel optimistisch zijn, niet?’.
Het bestuur kreeg zelfs de ‘Goe bezig’-prijs voor de oprichting van de dorpsraden en bewonersplatformen. Daardoor krijgen de deelgemeentes meer inspraak in het beleid. ‘In 2015 kregen ze inderdaad de ‘Goe Bezig!’-prijs’, aldus Van der Maelen, ‘maar nu zijn ze toch al een hele tijd ‘nie goe bezig!’.
Geen échte inspraak
Voor Van der Maelen is het duidelijk: al het goede van de afgelopen jaren in Geraardsbergen, kwam uit de mensen. ‘Het stadsbestuur heeft weinig verwezenlijkt, de voorbije jaren’ vindt zij, ‘maar gelukkig maakten de inwoners zelf het verschil’.
Toch schort er volgens haar iets. ‘De dorpsraden werden in de eerste plaats opgericht om meer inspraak te geven aan de mensen’, aldus Van der Maelen, ‘maar zowat alles wijst erop dat het stadsbestuur geen bemoeienis van de burger wil: die willen gewoon hun goesting doen!’.
Het klopt dat dorpsraden betrokken worden bij bepaalde beslissingen. ‘Als het gaat om verkeerskwesties, bijvoorbeeld, wordt er goed teruggekoppeld naar de dorpsraden’, vindt Van der Maelen, ‘maar over de meeste andere belangrijke zaken, hebben de mensen nog altijd niets te zeggen’.
Reclame voor zichzelf
Tijdens de raadszitting van 3 maart jl. werd het volgens de sp.a-politica nogmaals duidelijk dat de inspraak van de bevolking slechts schijn is. ‘Het actiecomit é Den Dok Blijft kreeg spreekrecht en hield bij aanvang van de raadszitting een onderbouwd en vurig betoog. Tot ieders stomme verbazing liet de gemeenteraadsvoorzitter het niet toe dat er achteraf nog iets gezegd werd: de agenda van de raad werd gewoon droogweg verder afgehandeld. Zo behandel je je eigen burgers toch niet,’ zegt Van der Maelen boos, ‘die mensen brachten een boodschap om onze lokale democratie te versterken en ze worden straal genegeerd!’
Van der Maelen vindt dat het stadsbestuur hun zogenaamde streven naar inspraak, eigenlijk vooral een marketingtruc is. ‘Meer zelfs: het is een geval van onethische marketing!’, stelt zij, ‘de politici van de meerderheid, de burgemeester op kop, maken misbruik van de goodwill van de mensen om reclame te maken voor zichzelf’. Van échte inspraak wil men echter helemaal niets weten, wel integendeel.