Het zijn harde tijden voor liefhebbers en verliefden.
Jaren samen en enkel graag hoeven zien na het werk en tijdens weekends. Nu 24/7 liefde mogen aanvaarden en tolereren. Een avond en week-end lief dat minder leuk blijkt van nine to five. Een jeugdlief dat ongemerkt de blos verloor.
Minnaars die hun maandelijks moment moeten missen. Snel telefonisch spijbelen uit huwelijk, maar niet de voldoening van een uitmatch achter gesloten deuren. Pijnlijk echt op de tweede plaats. Overspel pleeg je niet in tijden van oorlog.
Eerste lieven en verliefden en lentezot dat zout in wonden strooit. Hormonen die spiegelen, maar enkel het eigen gelaat. Geen kus aan het bushok. Geen stiekem de kamer bevuilen.
Online daters die jagen en veroveren. Maar afstanden die onoverbrugbaar blijken en het vlees in de kuip dat onaangeroerd blijft. De chat te veel die de ware aard toont. Op naar de volgende afwijzing zonder troostprijs.
Platonisch verliefden wiens blikken niet langer kruisen. Geen vluchtige knik of korte aanraking. Geprobeerd een laatste knipoog te fixeren, als positief op gevoelige plaat.
Maar je bent tot sepia verworden. Ik ben de kleur van je ogen vergeten