Ik ging voor de tweede dag op rij langs bij mijn viroloog. De onrust in mij neemt groteskere vormen aan dan de grasgroei op mijn gazon.
‘We gaan nog maanden moeten samenleven met dit virus’, zegt hij. ‘dat is dan 30 euro. By the way, heb je die visite van gisteren wel betaald?’ Omdat eerlijk het langst duurt en de gierigheid de wijsheid bedriegt, antwoord ik ontkennend.
Als we dan toch nog maanden moeten samenleven, opper ik, zou ik dan niet beter het virus uitnodigen op de koffie. Met een koekje? Of samen aperitieven met olijfjes? Als je van je vijand je vriend maakt, kom je al een eind verder.
Ik stond al met de gedesinfecteerde deurklink in mijn handen. ‘Toch maar mee opletten’, zei de viroloog, ‘dat klinkt als collaboratie, meeheulen met de vijand. Nadien scheren ze je je kop kaal. Je kan daarvoor in de gevangenis raken! Dat is dan 30 euro.’
Een lievelingshobby van mij is: mij vervelen. Een godganse dag neuspeuterend en in onderbroek de afgebakende en niet afgebakende grenzen van mijn vrijstaande residenti ële woning aftasten op grond van 13 aren en 53 centiaren. Ik beeld mij daarbij in dat ik een op proef ontslagen voorbeeldgevangene ben die een enkelband draagt, en geniet.
Mijn genot is op. Mijn enkelband voelt aan als een betonmolen. Steek mij maar weer binnen bij het aangenaam gezelschap van voordien.
Uit de hemel valt er goud. Kan ik eindelijk radijsjes zaaien. En sluimererwten. Voordat ik helemaal insluimer.
Lees ook:
https://www.nuus.be/2020/03/29/markske-in-tijden-van-crisis-hangjongeren/
https://www.nuus.be/2020/04/03/markske-in-tijden-van-crisis-paranoia/
https://www.nuus.be/2020/04/10/markske-in-tijden-van-crisis-is-er-een-dokter-in-de-zaal/
https://www.nuus.be/2020/04/13/markske-in-tijden-van-crisis-een-lichtpuntje-in-barre-tijden/
https://www.nuus.be/2020/04/17/markske-in-tijden-voor-crisis-meten-is-weten/