Geraardsbergen. Na een dringende en zware, heelkundige ingreep is Lieven Schrever (Geraardsbergen °1940) vorige zaterdag in het ziekenhuis van Halle overleden.
De uitvaartplechtigheid vindt in beperkte kring plaats op maandag 15 juni om 10 uur in de Onze-Lievevrouwkerk, Cantimpr éstraat in Bellingen.
Hij laat een echtgenote, twee kinderen en vijf kleinkinderen na…
Lieven is steeds een “boom van een vent” en een “handige Harry” geweest: hij stond ook altijd klaar om zijn kinderen, familieleden en vrienden te helpen: hij kon allerlei bouwsels slopen en weer opbouwen, meubels maken, allerhande herstellingen uitvoeren…
Geïnspireerd door vader, meester-drukker, koos Lieven voor een hogere opleiding Grafische Kunsten in de KOLVO, het latere HIGRO in Gent. Daar kwam zijn plastisch talent spoedig tot ontwikkeling: de talrijke affiches en gedrukte ontwerpen, vaak met kalligrafische teksten, zijn daar het bewijs van. Ook de fraaie nieuwjaarskaart in zeefdruk kwam in omloop…
Voor het eerst in zijn geschiedenis beleefde Geraardsbergen op 11 september 1960 een historische stoet, georganiseerd door Frans Van Immerseel. Eregast op deze “Geeraerdstoet” was de geboren Geraardsbergenaar Paul Auguste graaf de Launoit, medestichter van de Koningin Elisabethwedstrijd. Als toekomstig graficus mocht Lieven de perkamenten bul grafisch en kalligrafisch opstellen, meedragen in de stoet en op de Markt voorlezen voor de eregast en de genodigden…
Na een druk beroepsloopbaan kon zijn geest openbloeien.
Verliefd op talen
De massa’s onderlinge gesprekken, mails en telefoons over filologische en andere “problemen” deden mijn bewondering en waardering voor mijn oudste broer met de dag groeien… Hij was niet alleen een levensgenieter maar ook een man verliefd op talen, niet alleen op het keurig Nederlands maar ook op het Duits, het Engels en… het Latijn. Op taal- en letterkundig vlak heeft hij me ontzettend veel bijgebracht. Steeds is hij mijn leermeester geweest!
Dankzij zijn onvoorstelbaar geheugen kon hij massa’s citaten en literaire teksten spontaan voordragen. Hij groeide dan ook uit tot een getalenteerde declamator: vandaar ook zijn bewondering voor Toon Hermans, Godfried Bomans, Gerard Vermeersch, Julien Schoenaerts… die hij levensecht kon nabootsen.
Ons driedaags bezoek aan de trappistenabdij in Zundert en de gesprekken daar met pater Jan, broer van Godfried Bomans, zijn een hoogtepunt geweest: om nooit te vergeten.
Aan Rita en Lieven hebben onze ouders Jules en Julia Schrever-Gelan, hun kinderen (en vele kleinkinderen) veel moois te danken…
In ons aller herinnering blijven de gastvrijheid en de mooie Bourgondische dagen bij Rita en Lieven, eerst in Ter Meren maar dan vooral in Bellingen.
Dankzij Lieven en onze talrijke “uitstapjes” naar Duitsland en Oostenrijk heb ik de unieke schoonheid van de bergen leren kennen en bewonderen…
Op mijn verzoek maakte hij me een fraaie kopie van de houten “handpers” waarmee vader vaak werkte in zijn drukkerij. Dit eikenhouten werkstuk, zoals alleen Lieven dat kon maken, staat hier in de woonkamer: een herinnering aan Lieven en aan ons vader…
Lieven bezorgde me mijn eerste pc (WP5.1), leerde er me mee werken en was steeds bereid (zelfs telefonisch) hulp te bieden.
Een lange film gaat voorbij…
Na 55 jaar verliest Rita een man op wie ze trots mag zijn…
Een pijnlijk verlies…
We zullen hem missen!
Vaarwel mijn broeder!
Maar Lieven zal blijven leven in het hart en de geest van wie hem kenden.
De tuinman dacht voortdurend aan de dood
toch zou hij er zich nimmer over uiten
en steeds als hij hem vóór zich zag
dat was soms twee, drie keer per dag
begon hij zacht te fluiten.
(Toon Hermans)
