In het eerste team mogen voetballen, je was een held van het dorp

SC Oosterzele zag het levenslicht in 1947, maar de club startte officieel in maart 1948. De pioniers waren volksdokter Frans Leus (voorzitter), Marcel Wijmeersch (onder — voorzitter),     Armand Van der Heyden (secretaris), Louis Dobbelaere, Jules Caron, Jules Duseuil, Jules De Baere, Odilon Goditiabois, Lucien Van Hecke. De club (met uitsluitend Oosterzeelse jongens in de rangen), had vlug de reputatie van ‘giantkiller’. Toch moest de club wachten tot het seizoen 1958 — 1959 vooraleer de eerste kampioenstitel werd veroverd. Een waar volksfeest barste los, met fanfaremuziek, veel sfeer en hectoliters bier. In de jaren vijftig was zowat iedereen in de ban van het Oosterzeels voetbal. Generaties voetbalfans hebben er grote emoties beleefd. Na de eerste titel in 1959, mochten nog twee titels gevierd worden: kampioen in derde provinciale (‘90 — ‘91) en in tweede provinciale (‘94 — ‘95). De promotie naar eerste provinciale werd intens gevierd. Het hoogste wat de Oosterzeelse voetbalclub bereikte was de promotie naar vierde klasse na een eindronde in een heuse thrillersfeer (‘97 — ‘98). Het sprookje in vierde klasse duurde welgeteld één jaar. Het luidde een serieuze terugval in. (Reporter 17, foto’s Danny De Lobelle).

KSC Oosterzele proefde dus één seizoen van vierde klasse, maar de rest van zijn 65 – jarige geschiedenis speelde zich af in het provinciale voetbal. Het halve dorp heeft een verleden bij KSC. Voetbal kan een gemeenschap verenigen. Velen hielden van groen en rood. Het was voor veel jongens van Oosterzele gegund om in hun eigen gemeente te voetballen. De verwevenheid van voetbal met het typisch dorpsgevoel verklaart de populariteit. Het voetballeven in de jaren vijftig, zestig…leek wel op de serie FC De Kampioenen. Gans het dorp stond achter het plaatselijk voetbal. Zelfstandigen die zich groot voelden omdat ze de club steunden, de supporters die met hart en ziel achter de club stonden en een hechte gemeenschap vormden,…velen zijn er wel nostalgisch naar. Clubliefde bestond nog. Bestond er iets mooiers? Later vanaf de jaren ‘90 gaat het er zakelijk aan toe. In provinciale reeksen en zelfs in het caf évoetbal worden sommige spelers dik betaald. Het installeerde een cultuur waarin clubliefde als belachelijk ouderwets wordt gezien. Er ontstaan carrousels: spelers die voortdurend hoppen tussen clubs uit dezelfde streek, telkens op zoek naar hogere premies. Die transfers bedreigen het budget, het maakt sportief succes zo afhankelijk van geld. De supporters kennen op den duur de spelers niet meer. Het zijn niet langer de Oosterzeelse jongens, maar de geldwolven uit gans de regio. Het professionele, zakelijke wordt nu al vroeg bijgebracht. Het aantal jeugdtransfers is ge ëxplodeerd. Kinderen én (vooral) ouders voelen zich vereerd, maar gevraagd worden betekent niet noodzakelijk dat de scouts de volgende Kevin De Bruyne in je zien.

SC Oosterzele voetbalde oorspronkelijk op de weide van Octaaf Wijnant. ‘Weide’ is letterlijk te nemen want de koeien en paarden waren zes dagen lang de baas op het terrein. De zevende dag werd er gevoetbald (kort na zondagmiddag werden de koeien- en paardenvlaaien met schoppen verwijderd, de lijnen gekalkt en de netten gehangen). In de oubollige kleedkamers stonden waskommetjes, water schepte men uit de regenput, verwarmen deed men met een kolenkacheltje, de winstpremie was één ‘bierbon’. Stel je nu voor dat men anno 2020 zou voetballen voor een ‘bierbon’. De verplaatsingen gebeurden per fiets of voor die tijd met de ‘chique’ bestelwagen van melkboer Frans Lievens. Caf é ‘t Smesken van Armand Vekeman was het eerste voetballokaal. Een tijd later zou men napraten over de matchen bij ‘Mer’ (Omer Van Grembergen) op het Dorp.

De kleuren van de   gemeente Oosterzele zijn geel en zwart, maar de vrouwen kozen omwille van de wasbeurten en de houdbaarheidsduur van de kleuren voor groen en rood. De vrouwen hadden het voor het zeggen, nu nog eigen. De bolbaan deed dienst als kleedkamer en bij prachtig weer trok men de voetbaltruitjes aan in de boomgaard. De voetbalbond was die toestanden snel beu en besliste dat het zo niet verder kon. SC moest noodgedwongen zijn terrein aanpassen, wou het niet geschrapt worden van de bondslijsten. Van het woord ‘sponsoring’ had men in die tijd nog nooit gehoord. Dan werd maar steun geronseld via een huis aan huisactie waarbij de ongeveer duizend huizen van Oosterzele werden aangedaan, de respons was overweldigend, iedereen steunde de club. De nodige investeringen gebeurden en SC mocht verder voetballen. De jeugd van Oosterzele droomde ervan om in het eerste elftal te voetballen, je was dan een held in het dorp. Onder de kerktoren voetballen, mooi toch.

In de jaren ‘90 schreef KSC Oosterzle de glorierijkste bladzijden uit zijn geschiedenis. Dit grotendeels door de financi ële inbreng van de flamboyante voorzitter Leon Brackenier. De club was op sterven na dood, tot succesvolle zakenman Brackenier het roer in handen nam. Op korte tijd werd de toenmalige club van derde provinciale naar bevordering geloodst. In april 1998 vierde SC Oosterzele zijn 50 — jarig bestaan en werd een ‘koninklijke club’. Een voorbeeld van trouw aan de club was wijlen Georges Van Bever, als jonge knaap dweepte hij met het voetbal in Oosterzele. Hij bond op zijn zestiende de voetbalschoenen aan om bij SC het mooie weer te maken. Na zijn voetbalcarrière werd hij secretaris, bestuurslid van de club, die hij tot zijn overlijden trouw zou blijven. Op 26 januari 2013 vierde KSC Oosterzele zijn 65 — jarig bestaan met een groots opgezette reünie met een fototentoonstelling, receptie, buffet en party. Iedereen werd uitgenodigd, ex — spelers, —trainers, —bestuursleden, supporters van het eerste uur, velen tekenden present, GC De Kluize zat afgeladen vol. Terugblikken op ‘De tijd van toen’. Op het gala waren filmpjes te zien die terugblikten op de rijke geschiedenis van SC Oosterzele. De club mocht drie titels vieren en de promotie naar het nationaal voetbal, de ‘bevordering’ heette dat toen. Het 65 — jarig jubileum betekende ook het laatste wapenfeit van SC Oosterzele . Vanaf het seizoen 2013 — 2014 werd de fusie met Voorwaarts Gijzenzele werkelijkheid. Voorwaarts Gijzel Oosterzele speelt nu in tweede provinciale. De fusie van Voorwaarts Gijzenzele en KSC Oosterzele zorgde voor een adrenalineshot. Er waren voor- en tegenstanders van de fusie, maar de fusie werd een feit en de fusieclub speelde in vanaf het seizoen 2013 — 2014 in fonkelnieuwe geel-groen-rode shirts.

Veel clubs krijgen het momenteel moeilijk. Een zorgelijke tendens. Een aantal clubs zijn al verdwenen. Prachtige dorpsclubs verdwijnen, sommige met een geschiedenis van ruim een halve eeuw, houden er mee op. Voetbalerfgoed dat tegen de grond gaat. Het heeft meerdere oorzaken, sponsors die afhaken, vrijwilligers zijn nog moeilijk te vinden, het weefsel verkruimelt, clubs die jarenlang boven hun stand leefden, hun eerste team betekent een zware verliespost, bestuur dat zich krom werkt om ‘dure’ spelers te kunnen betalen, supporters die individualistischer worden, de doorbraak van betaaltelevisie betekent een zware klap voor de recettes van provinciale clubs,…meer en meer voetballiefhebbers kijken in hun luie zetel liever naar Liverpool — Manchester City,…Onterecht: een match live beleven is de max, het maakt emoties los. Veel clubs puffen. Maar in Oosterzele klaagt men niet. Voorwaarts Gijzel Oosterzele floreert dankzij de vele inspanningen van voorzitter Chris Govaert en een bestuur dat de handen uit de mouwen blijft steken. VGO, een club met ambitie. Na de fusie met Voorwaarts Gijzenzele werd een hypermodern voetbalcomplex neergezet in Hogeveld, Oosterzele. Er werden letterlijk en figuurlijk veel stappen gezet. Na de alles verwoestende storm van 5 februari 2013 toonde VGO veel lef en moed. Begin januari 2019 werden de spiksplinternieuwe kantine, kleedkamers, ontvangstruimte,..met veel trots gepresenteerd. Veel bewondering voor het engagement en de lovenswaardige veerkracht van het bestuur van Voorwaarts Gijzel Oosterzele. Het bestuur wil van VGO een club maken met een toekomstvisie én uitstraling. VGO kijkt met veel vertrouwen uit naar het nieuwe seizoen 2020 — 2021. Voorwaarts Gijzel Oosterzele, een club met een mooie toekomst.         Reporter 17