Foto Facebook
Geraardsbergen. Maandag 20 juli overleed Freddy Pools op 69-jarige leeftijd. Freddy was een markant figuur in Geraardsbergen. De gewezen vakbondsman werkte jaren aan de spoorwegen en kende de NMBS als zijn broekzak. Hij was nationaal secretaris van het ACV-Transcom en lid van de Breydelszonen. Ook wat betreft de lokale Geraardsbergse politiek liet Freddy Pools zijn stem horen. Freddy verstond de kunst om zijn mening op een ludieke maar scherpe manier te brengen. Hij nam geen blad voor de mond. Freddy was echtgenoot, vader en grootvader. De redactie wenst haar medeleven uit te drukken en de familie heel veel sterkte toe. Een paar jaar geleden had ik met de flamboyante vakbondsman een spraakmakend interview. Een kort relaas…
Een aantal jaren terug had ik een interview met Freddy Pools. Daarin vertelde Freddy dat hij als jonge kerel al heel eigenwijs was: ‘Als jonge kerel had ik weinig tot geen discipline en aanvaardde ik geen gezag. Ik was niet bepaald een modelleerling… Nadien heb ik terug de draad in het onderwijs opgenomen. Dat was niet altijd makkelijk. Ik ben mijn carrière bij de Colruyt begonnen. Al vlug ben ik naar ‘den ijzeren weg’ overgestapt, waar ik mijn eerste stappen als militant in het ACV zette. Later heb ik nog hogeschool in Brussel gevolgd.’
In 1987 werd Fred Pools nationaal secretaris van het ACV bij het spoor. In 1992 begon hij bij het ACV-Transcom, de studiedienst, en nam verschillende jaren de leiding ervan op zich. Later werd hij op het Internationaal Congres te Bangkok verkozen tot Executief Secretaris van de Internationale. Fred heeft heel wat watertjes door zwommen. In Geraardsbergen is hij een bekend, markant en graag gezien figuur. Fred heeft een uitgesproken mening en steekt die niet onder stoelen of banken.
Freddy Pools was flamingant en stak dat niet onder stoelen of banken.
‘Ik ben altijd daensist geweest.’
Freddy hield van Cataloni ë. Hij ging er regelmatig op reis. ‘Cataloni ë is een bruisend vat van politieke en culturele idee ën. Ik ga er heel graag naar toe omdat het me doet denken aan de woelige jaren bij de Volksunie. Ik ben nog arrondissementele jongerenvoorzitter geweest. In de jaren zestig liepen er mensen van diverse pluimage rond, gaande van Hugo Schiltz, Nelly Maes tot Hugo Coveliers. Als links-nationalist voelde ik me er als een eend in het water. Helaas vaart de N-VA momenteel een totaal andere ideologische koers. Bart De Wever en zijn kornuiten hebben de Vlaamse ontvoogdingsstrijd ideologisch gekaapt. De Volksunie was de partij van de betere burgers, terwijl het Catalaans nationalisme momenteel gehele bevolkingslagen kan mobiliseren. De Volksunie en de Vlaamse Beweging werden gestut door cultuurdragers. Dat waren veelal kapitaalkrachtige mensen, die niet tot de leefwereld van de arbeiders en de bedienden behoorden.’
Freddy verliet de Volksunie omdat in heel wat geesten het ACV en de gewezen Vlaams-nationale partij niet compatibel zijn. ‘In mijn belevingswereld waren het ACV en de Volksunie perfect compatibel, maar voor het ACV was mijn actieve betrokkenheid binnen de Volksunie onaanvaardbaar. Ideologisch ben ik altijd een daensist geweest, een brave flamingant die het steeds heeft afgezet tegen iedere vorm van sociale onrechtvaardigheid.’
Freddy betreurde dat de Vlaamse ontvoogdingsstrijd niet meer wortel schoot. ‘Dat heeft voor een groot stuk met het onderwijs te maken. De Vlaamse ontvoogdingsstrijd is geen onderwerp van gesprek in het onderwijs. Daarenboven is een soeverein Vlaanderen niet sexy meer. Jongeren groeien steeds meer op in en internationale context en vergeten steeds meer wat hen eigenlijk bindt.’
Het ACV en de NMBS
Ook over het ACV had Freddy een uitgesproken mening: ‘Het ACV blijft het sociaal geweten. Onze maatschappij staat onder grote druk en een vakorganisatie zoals het ACV moet prominent op de barricades aanwezig blijven. Door de blinde besparingsplannen van de regering staan de rechten van de werknemers onder grote druk. Een voorbeeldje: de Open Vld en de N-VA willen niet onderhandelen over grote interprofessionele akkoorden, waarbij afspraken worden gemaakt met alle werknemers. Ze willen sectori ële of zelfs bedrijfsakkoorden. Dit is een duidelijke ‘verdeel-en-heersstrategie’ waarvan de kleine man weer eens het slachtoffer is.’
De vakbondsman was jaren actief tot in de hoogste regionen van de NMBS actief. Geen wonder dat hij goed wist waar de klepel hing: ‘Ik heb voor Etienne Schouppe altijd respect gehad. Hij wist maar al te goed waarover hij praatte en had een visie over de toekomst van de Belgische spoorwegen. Als syndicalist kon je heel goed met die man samenwerken. Een woord was een woord. Afspraken moesten niet per se worden uitgeschreven.’
Intelligent en scherp
Ook over de lokale politiek stak hij zijn mening niet onder stoelen en banken. Over het functioneren van de gemeenteraad had hij geen hoge pet op. Hij vond dat er te weinig kwaliteit aanwezig is om de Oudenbergstad uit het slop te trekken. ‘Onze stad heeft nood aan een initiatief waarbij frisse en goed uitgeslapen krachten nadenken over onze stad en door hun acties een gemeenschapsgevoel kunnen cre ëren.’
Freddy Pools was een achtergrondfiguur. Jammer. Hij had de intelligentie en de verbale kracht om een voorname rol in Geraardsbergen te spelen. Tot slot nog dit: over Cataloni ë had hij een uitgesproken visie. Op de vraag of Cataloni ë ooit onafhankelijk wordt, antwoordde hij zonder schroom: ‘Ik hoop van wel, maar ik denk het niet. De unitaire staat Spanje doet er alles aan om dit te verhinderen.’
Het was goed jou te kennen, Freddy. We zullen je missen.
Julien Borremans