Afgelopen zondag reed ex-Merelbekenaar Michiel Minnaert in Frankrijk voor de zevende keer La Marmotte. Door corona werd deze zware grandfondo uitgesteld van juli naar begin september. Alles werd zoveel mogelijk coronaproof gehouden met mondmaskers aan de start en een gecontroleerd aantal mensen aan de finishzone. Omwille van het beperkte aantal wedstrijden dit jaar was deze editie de meest competitieve ooit wat betreft deelnemersveld. Verschillende top grandfondorenners, maar ook verschillende elite zonder contract renners stonden er nl aan de start. Het deelnemersveld was met 2.000 starters wel beperkt i.p.v. 7.500, maar was wel van een veel hoger niveau dan de vorige jaren.
“De vorm zat goed, gezien mijn tweede plaatsen in de Tour des Stations in Zwitserland en de Granfondo NY Vaujany. Met daarnaast nog een 5de plaats en een persoonlijke besttijd op de Alpe d’Huez op donderdag, wist ik dat ik er klaar voor was. Wetende dat de benen zaterdag nog iets frisser gingen zijn, had ik vertrouwen in een goed resultaat. “
Om 7 uur trokken de renners zich op gang met een snelle maar eenvoudige aanloop naar de col du Glandon. Een col van net geen 2.000 meter hoog. Deze klim kent doorgaans een vrij rustig verloop, gezien de geneutraliseerde afdaling daarna. In de afdaling worden de eerste renners tegen gehouden door de organisatie en de afdaling wordt rustig verreden wegens teveel risico op ongevallen. De tijdsbonus die opgebouwd werd op de top blijft echter behouden, waardoor het toch altijd rekenen is.
Twee renners kozen het hazenpad, de Fransman Loïc Ruffaut en de Zwitser Addy Rapha ël. “Voor mij waren dit twee gekende namen en twee “outsiders” voor de overwinning. Ik koos er voor om mij rustig mee te laten drijven met de groep. Mijn ervaring met deze wedstrijd is dat het zwaartepunt van deze wedstrijd zich bevindt op de laatste twee beklimmingen, de col du Galibier en de Alpe d’Huez. Met een dikke minuut bonificatie voor de twee vluchters kwamen we terug aansluiten in de afdaling van de Col du Glandon,” aldus Michiel.
In de lange vallei richting de col du T él égraphe waren er enkele uitvalspogingen. Een vijftal kon wegrijden, waaronder eliterenner zonder contract Brent Van Tilborgh, en opnieuw Loïc Ruffaut. Door het zeer rustige tempo bij de eerste achtervolgers liep de voorsprong al snel op richting een vijftal minuten. Maar de weg was nog lang.
De col du T él égraphe zorgde niet echt voor een schifting, ondanks het vrij stevige tempo. Pas op de col du Galibier werd de groep verder uitgedund. “Wanneer ik vernam dat de achterstand op koploper Brent Van Tilborgh nog meer dan 4 minuten bedroeg besloot ik reeds te gaan op een tweetal kilometer van de top van de Galibier. Op deze manier kon ik de achterstand tegen de top halveren en wist ik mijn belangrijkste concurrenten een tijdsachterstand van ongeveer 45 seconden aan te smeren. Brent Van Tilborgh werd even later in de afdaling uitgeschakeld door een lekke band.
Tijdens de afdaling van de col du Lautaret kwam de Zwitser Addy Rapha ël bij Minnaert aansluiten en samen dichtten ze de kloof op Loïc Ruffaut. In het laatste stuk bergaf moest deze laatste echter passen en zo gingen de Zwitser en Minnaert samen naar de slotklim, de Alpe d’Huez. “Vanaf hier was het kwestie nog zo hard mogelijk te rijden richting de finish om mijn medevluchter op voldoende achterstand te zetten en zo de bonificatie van de col du Glandon teniet te doen. Daarnaast wist ik dat er in de groep achter mij nog enkele sterke klimmers zaten die gewacht hadden om voluit te gaan op de Alpe d’Huez, waaronder de Fransman Julien B érard, de Italiaan Fabio Cini, maar ook de Belgen Tim Alleman, Frederic Glorieux, Sieben Devalckeneer en Nils Heyns. Ik moest alle tactische overwegingen overboord gooien en vanaf de voet een tempo rijden dat ik kon volhouden tot de top.” Michiel liet zijn Zwitserse metgezel al vrij snel in de steek. Daarnaast reed hij met een tijd van rond de 46 minuten tot helemaal boven zijn snelste beklimming ooit van de Alpe d’Huez tijdens de Marmotte. Dit bleek uiteindelijk genoeg om voor de tweede maal de zege te pakken voor de Fransman Julien B érard en de Italiaan Fabio Cini (vanwege de geneutraliseerde afdaling werd deze laatste toch nog op plaats twee gezet, voor de Fransman B érard). Met een eindtijd van 5 uur 30 minuten en 4 seconden was dit de snelste Marmotte ooit, en mede daardoor is Michiel heel fier op zijn overwinning!
Michiel wil nog een speciale dank uitbrengen naar zijn vriendin (met wie hij zijn eerste kindje verwacht in oktober) en zijn ouders, die zorgden voor de nodige bevoorrading. Daarnaast zijn sponsor Storex Granfondoteam (wiens kleuren hij verdedigt in de Grandfondo’s, in de gewone koersen is dit Stroobant-Bataia), de fietsenwinkel Bataia in Gentbrugge voor de strakke Cervelo-fiets. En tot slot ook Bart De Temmerman, die hem geleerd heeft hoe te trainen en te pieken naar een dergelijke koers!
