Velen zijn geschokt door het plotse overlijden van Ludo Lampaert, een graag geziene figuur. Uniek in alle opzichten. Bescheidenheid, het moet een familietrekje zijn van de Lampaerts. Het sierde hem. Heengaan op je 61 ste, is schokkend. Vooral het ongeloof regeerde. Ludo werd op maandag 7 september omstreeks 7 u 30 levenloos aangetroffen in een ondiepe gracht in de Diepestraat Balegem. Waarom moet zo iets tragisch gebeuren? Moeilijk om dragen. Zoveel vragen waar niemand een antwoord kan op vinden. Zijn vrouw Dominique, zijn drie prachtige dochters Sofie, Eva en Ilse, hun partners en zijn familie blijven nu verweesd achter van de man die zo niet het eeuwige leven, dan toch de eeuwige jeugd leek te hebben. In de Sint — Martinuskerk Balegem werd afscheid genomen van Ludo Lampaert. De uitvaart vond plaats in beperkte familiekring conform de overheidsmaatregelen Covid — 19. (Reporter 17, foto’s Danny De Lobelle)
Iedereen was hem even lief. Hou het simpel, was zijn motto. Iedereen houdt aan Ludo Lampaert ( °1959) alleen maar goede herinneringen over. Met zijn optimisme en humor wist hij mensen te raken. Ludo Lampaert, landbouwerstoker en zaakvoerder stokerij van Damme, was een man met veel inzet en kracht. Hij zat boordevol plannen voor zijn bedrijf. De landbouwstokerij (van de korrel tot de borrel) en zijn gezin kleurden zijn leven. Een landbouwstoker en jenever, er zijn veel slechtere huwelijken. De levensgenieter die hij was. We hebben mekaar een aantal keren ontmoet, je kan hem omschrijven als een gedreven man, grappig, volks pratend, energie uitstralend uit elke porie van zijn lichaam, een vleesgeworden dynamo. In zijn guitige ogen, vroeg ik me meermaals af, meent hij het nu echt, of neemt hij ons in de maling. Een groot hart voor vrouw Dominique en zijn drie oogappels, hun partners en zijn kleinkind Claire. Zijn levensvreugde was groot. Hij zat steeds vol goede voornemens. Bleef bewonderingswaardig actief. Er wordt in Balegem herinnerd aan de warmte en de vriendschap en zijn onblusbare werkkracht (7 op 7) op het landbouwbedrijf. Een man met het hart op de juiste plaats. Had een flinke brok enthousiasme. Ludo was tevreden met kleine dingen. Hij was geweldig trots op de vele verwezenlijkheden. Het echt mens zijn, geen grote woorden, staat niet graag in de belangstelling. Liefde voor zijn landbouwstokerij, stevig met de voeten op de Balegemse grond, zonder poespas en ver van alle glamour, doorzettingsvermogen, iemand die vooropging met zijn enthousiasme, duizendpoot. Deze omschrijvingen kloppen. Zijn adrenaline en energie borrelen hoop op. Werken soms tot diep in de nacht. Net toen ik begon te denken dat er echt een mens in de fusiegemeente Oosterzele was, die zoals de katten negen levens heeft, is Ludo er plots niet meer.Zijn passie voor het bedrijf groeide uit tot een obsessie. Een landbouwstokerij, een stiel waarvoor je misschien niet je ziel, maar wel je rust moet voor verkopen. Nachten wakker liggen als het noodlot toeslaat, zoals die zware brand in december 2009 die de gastenkamers vernielde. Hij was ook sociaal bewogen, lid van een aantal verenigingen. Hij had het eigenlijk altijd druk met het runnen van zijn landbouwstokerij, zijn veestapel,…het heeft veel van hem gevraagd. Van zijn kwinkslagen, rake opmerkingen en zijn zelfspot kon men nog dagen nagenieten.
Levenswerk
In 1993 neemt Ludo Lampaert de landbouwstokerij over. Hij is inmiddels gehuwd met de West —Vlaamse landbouwers-dochter Dominique Kerckhof. Een goede keuze, Dominique heeft een neus voor zaken en ondernemerschap. Met zijn tweetjes weten ze van aanpakken en bouwen het bedrijf verder uit. Met oog voor kwaliteit, vernieuwing en imago. In 1997 wordt de ‘Balegemse graanjevever’ gepatenteerd als geografische benaming. Ze verruimen het assortiment aan jenevers, advocaat en pralines worden er aan toegevoegd. De boerderij wordt omgebouwd tot een modern landbouwbedrijf met runderen, weilanden, graanvelden. Ze promoten hun ‘Balegemsen’ als een uniek streekproduct. Ze mogen trots zijn op het predicaat ‘de enige ‘warme’ landbouwstokerij’ van de Benelux. Ludo en Dominique blijven knokken. Met de uitbating van hun B&B springen ze op de kar van de hausse in het streek- en wielertoerisme en de vraag naar gastenkamers. Nadien lanceren ze met veel succes hun Koffiehuis. Naast koffie wordt uiteraard hun paradepaardje ‘den Balegemsen’ jenever rijkelijk geserveerd. Hun roem en trots. De boerderij bruist van de activiteiten. Ludo en dochter Sofie runnen het landbouwbedrijf dat akkerbouw én veeteelt omvat. Ze kweken het graan voor de jenever. De restproducten, de spoeling of wort, is voer voor hun veestapel. In Balegem is de werkwijze ‘van de korrel tot de borrel’ sinds 1862 blijven bestaan. De graanjenever van stokerij Van Damme is een unicum: een zuiver product met een uitgesproken smaak en geur. Een vleugel van de Vierhoekhoeve is omgebouwd tot een gezellig gastenverblijf met zes gastenkamers. Het Koffiehuis is na amper zes jaar een begrip in de streek. Een deel van de grote binnenkoer van de hoeve wordt gebruikt als terras. De jeneverwinkel maakt deel uit van het Koffiehuis. En de boerderij beschikt ook over een ruime multifunctionele zaal die kan gebruikt worden als vergaderzaal, gelegenheidsmaaltijden, een drink of baby-borrel, bedrijfspresentatie, concert,…Momenten van glorie: Ludo en Dominique waren bijzonder opgetogen toen toenmalig Vlaams minister van Erfgoed en Toerisme Geert Bourgeois op 8 februari 2010 zijn handtekening zette onder de papieren die de stokerij Van Damme officieel beschermde als historisch industrieel erfgoed en eind 2012 — begin 2013 werd met veel luister het 150 jarig bestaan van de stokerij feestelijk gevierd.
We zagen Ludo Lampaert op 15 april 2019 glimmen van trots toen zijn dochter Ilse tijdens een persconferentie in de stokerij de toekomstgerichte vaart van het bedrijf toelichtte. De Balegemse ‘dreupel’ kreeg op die historische dag een nieuw eigentijds jasje, een nieuw elan. Nieuwe stijl, nieuwe opportuniteit. En of hij fier was, hij zag op die dag dat de zevende generatie vrouwen klaar staat om de rijke geschiedenis van de ‘Balegemse jenever verder te zetten. Sofie, Eva en Ilse, gaan maar al te graag —ter nagedachtenis aan hun pa – hun schouders blijven zetten onder de verder ontplooiing van de unieke Balegemse stokerij. Ze worden uiteraard geruggensteund door hun fel gedreven ma Dominique. Na 158 jaar willen de powergirls Sofie, Eva en Ilse de allerbeste jenever blijven stoken. En of Ludo fier was op zijn drie dochters.
Wat een tragiek voor Dominique, Sofie, Eva en Ilse en de familie. ‘Het is niet te vatten dat Ludo er zo plots niet meer is, zonder afscheid te kunnen nemen’, verwoordt burgemeester Johan Van Durme het leed van de nabestaanden. Ludo, zo onverwacht uit het leven weggerukt, terwijl je hoofd nog zo veel dromen zat. Het noodlot, maar dan een h éél onrechtvaardig. Je wist steeds wat je wilde, liet dat doel nooit los en om het te bereiken leefde je snel en intens. Je had de flair van een speelse kwajongen op wie de jaren nooit enige vat hadden gekregen. U zal gemist worden, Ludo, niet alleen door uw mooi gezin, familie, maar door iedereen die het voorrecht had u ontmoet te hebben. Ludo, is niet meer, maar de sporen die hij heeft nagelaten, zijn onmogelijk uit te wissen. Je bent veel te vroeg heengegaan, al troosten we ons met de gedachte dat je voor twee hebt geleefd. Alles was zo intens, Ludo: je werk, je zwaktes, je kracht, je hulpeloosheid, je genieten, het was alles, het was teveel. De fusiegemeente verliest een monument. NUUS (voorheen De Beiaard) betuigt zijn oprecht medeleven aan de families Lampaert, Van Hecke, Kerckhof en Coppin. Reporter 17
