Geraardsbergen. Op vrijdag 25 september 2020 draagt gedeputeerde Annemie Charlier, bevoegd voor Recreatiedomeinen, het standbeeld van bokser Cyriel Delannoit over aan de stad Geraardsbergen. Geraardsbergenaar Cyriel Delannoit was een middengewicht bokser. Hij kreeg de bijnaam Tarzan en werd in 1948 Europees Kampioen op de Heizel in Brussel. Het kunstwerk werd gemaakt door Jean-Pierre Coopman, een andere bekende Belgische bokser. In 2018 had Nuus een gesprek met Neef Stefaan. Hij blijft voet bij stuk houden: “Zijn standbeeld hoort thuis op de Markt van Geraardsbergen, niet in de Gavers!”
Cyriel Delannoit — in Geraardsbergen beter gekend als ‘Tarzan’ — werd 72 jaar geleden Europees bokskampioen. In een ziedende Heizel versloeg hij de vermaarde Franse bokslegende Marcel Cerdan. Dit jaar is Cyriel 22 jaar dood en staat zijn standbeeld al twee decennia op de Gavers.
Europees kampioen
Samen met elf zusters en broers groeide ‘Tarzan’ — geboren in 1926 — op in een volkswijk in Geraardsbergen. Twee broers zouden – samen met Tarzan – als bokser bekend worden. In tegenstelling tot zijn broers, was Cyriel geen technisch bokser, maar een volbloed puncher. Op 21-jarige leeftijd werd hij reeds Belgisch kampioen. Hij had toen al ruim zestig profkampen op zijn teller. “Er liepen in Belgi ë toen heel veel goede boksers rond. Om kampioen te worden moest je een hele weg afleggen”, getuigt Stefaan.
In 1948 versloeg hij in het Heizelstadion te Brussel voor 20.000 toeschouwers regerend Europees kampioen middengewicht Marcel Cerdan. De bokswereld stond perplex. Cerdan had 104 kampen op rij gewonnen. Cyriel werd op slag wereldberoemd. Later werden ‘Tarzan’ en Marcel de beste vrienden.
Op 10 juli van het zelfde jaar won Marcel Cerdan van ‘Tarzan’ op punten, maar een paar maanden later heroverde de Geraardsbergenaar de Europese titel opnieuw, om hem in 1949 weer af te staan, dit keer aan de Italiaan Tiberio Mitri.
Strip en standbeeld
In 1951 bokste hij in Turijn tegen de heersende wereldkampioen Sugar Ray Robinson. Delannoit verloor kansloos in de derde ronde. De puncher van de Oudenbergstad had toen zijn beste tijd gehad en al vlug ging het bergaf met zijn carrière.
Cyriel woonde nog twintig jaar in Brussel en eind jaren zeventig keerde hij terug naar zijn geboortestad, waar hij als volkse jongen nog jarenlang kon genieten van de sympathie van heel wat stadsgenoten. Neef Stefaan heeft intussen heel veel gedaan om de herinnering aan nonkel Cyriel levendig te houden. De ultieme droom van Stefaan is om zijn nonkel een prominente plaats te geven in Geraardsbergen: “Zijn standbeeld hoort thuis op de Markt van Geraardsbergen, niet in de Gavers!”
Julien Borremans