Een moedige getuigenis van Karen Moreels (26) uit Sint-Maria-Oudenhove. Drie weken geleden werd het coronavirus bij haar vastgesteld met alle gevolgen van dien.
“Niet alleen het verlies van smaak en geur geven je het gevoel onder een stolp te leven. Ikzelf ben 3 weken geleden overvallen met het vreselijke corona-virus. De eerste week viel wel mee, wat hoofdpijn, wat vermoeidheid, smaak en geur volledig onbekend, maar we wisten ons met 2 kleine kinderen te doorstaan in 10 dagen quarantaine. Het ging de betere kant uit dacht ik, smaak en geur kwamen minimaal maar langzaam terug, maar de hoofdpijn en de vermoeidheid werden des te hardnekkiger, kwam daarbij de kortademigheid. Functioneren in de maatschappij lukt niet, stappen van bed naar zetel vraagt energie, mijn kinderen klaarmaken om naar school te gaan vraagt energie, eten maken vraagt energie, het huishouden runnen vraagt energie, zelfs mijn tanden poetsen vraagt energie… Allemaal energie die er voor mij op dit ogenblik niet is. Ik ben uitgeput, heb hoofdpijn, ben moe, maar bovenal ik heb geen energie. Het virus maakt je letterlijk leeg, volledig leeg. Mentaal is dit voor mij een zware domper, je wordt volledig afgesloten van de buitenwereld, familie en vrienden moeten komen praten aan het raam (en dan mogen wij van geluk spreken dat we zo goed omringd worden), buiten komen (al is dit geen evidentie als je na 5 stappen buiten adem bent) om wat zuurstof op te doen (want ja het infectiegevaar zou min of meer geweken zijn) maar schrik hebben om iemand tegen te komen, om t é dicht bij iemand te komen, schrik hebben om het virus toch maar aan 1 iemand door te geven, schrik hebben om de schuldige te zijn van de overdracht. Mijn moed en enthousiasme zijn de laatste weken ver zoek, ik heb het ontzettend moeilijk met mijzelf, maar gelukkig heb ik een vriendin uit de duizend, die mij meer dan steunt en ondersteunt in alles wat ik momenteel zelf niet kan doen. Dat er op de dag van vandaag nog mensen zijn die het besef van de hardnekkigheid van het virus niet snappen, kan er bij mij niet in. Alle getroffen pati ënten vechten tegen het onbekende. En geloof mij, nogmaals, dit vraagt tonnen energie die er niet is. Eindeloos RESPECT aan alle zorgverleners (van dokters tot onderhoud, zorgverleners aan huis, van politie tot brandweer en noem maar op) die dagdagelijks aan de frontlinie staan om te blijven vechten en eigen gezondheid en die van hun gezin te riskeren. Laat aub duidelijk zijn dat dit niet zomaar een griepje is, dat dit niet van zelf zal overgaan. Hou jullie aan de regels, hou afstand, blijf thuis en draag een mondmasker. Doe dit niet alleen voor mij, maar voor alle andere slachtoffers en zorgverleners die uitgeput zijn!”