Gekrulde haren, gekrulde zinnen
Goeiemorgen beste lezers,
heerlijk rustig in huis, mijn logeetje is aan het werk vandaag. Lege plek in de koekjeskast, ze heeft een voorraad mee. Om de collega’s te verwennen bij de koffie, om thuis de zoetigheden aan te vullen. Een win-winsituatie en ik kom van mijn verslaving af. Want gisteren of vannacht had ik geen enkele drang naar troostvoeding. Niets of niemand kon me uit mijn diepe slaap halen. Had dat niet verwacht. Niet na het kabaal van ‘s avonds. Ik zat lekker onderuit een filmpje te kijken toen ik een hels lawaai hoorde. Kloppen, slaan, bonken, alsof er boven iemand opgesloten zat. Ik negeerde het. Tot het weer begon, ik had al een voorstelling van een gorilla in een kooi, razend en op het punt uit te breken. De living binnen te stormen, mij als een Jane mee te sleuren. En nee, ik was niet in slaap gevallen, ik keek niet naar Tarzan. Het is mijn type niet. Schoorvoetend, met gsm en deegrol in de hand ging ik op verkenning. Je weet nooit… Alle kamers boven onderzocht, onder de bedden gekeken, kasten opengemaakt, deuren afgesloten… alles peis en vree. Ik ging ook buiten op onderzoek uit, deuren wagenwijd open, een vluchtweg voor eventuele belagers. Stond ik daar op blote voeten op straat naar mijn huis te turen. Te wachten tot de indringer naar buiten spurtte. Het bleef doodstil. Een buurjongetje, skateboard onder de arm, keek me vreemd aan. Wat deed dat kind nog op straat? Moest hij niet al lang thuis zijn? Moedig stapte ik weer het huis binnen. Komt wat komt. Ik was er klaar voor. Er kwam niets.
De kapperszaken gaan weer dicht. Net nu ik aan een nieuwe beurt toe ben kan ik voor volgende weken geen afspraak meer maken. Het zij zo. Ik draag mijn haar weer lang. Heb nog ergens krulpennen liggen. Voor noodgevallen. Nooit gebruikt. Tot nu… misschien… Aan knippen waag ik mij niet. Enkel de frou wordt wat gekortwiekt. Ik wil niet doorgaan voor een bobtail.
Op afspraak naar niet-essenti ële winkels. Hangt het laatste kleedje nog op de kapstok, ik heb geconstateerd dat ik geen enkel passend jasje heb. Is dat nu een essentie?
Zeker essentieel is het zoeken naar voldoende illustraties voor jullie dagelijkse leesvoer. Ik maak een afspraak.
Gekrulde haren, gekrulde zinnen. Mijn haren blijven sluik, over mijn zinnen doe ik hier geen uitspraak.
Tot later,
Lut