Jacobsladder
Goeiemorgen lieve lezers,
de wereld kleurt wit vandaag. Sometimes it snows in April, las ik gisteren. Het is geen unieke gebeurtenis, ik heb het nog al meegemaakt. Het zet een domper op mijn lentegevoel. Al is er nog wel wat dat ik jullie moet bekennen. ‘Je suis venue te dire que je m’en vais’. Voor diegenen die nu in tranen uitbarsten, het is geen afscheid voor altijd. Ik stop niet met schrijven, jullie hebben ervoor gezorgd dat er geen weg terug is. Vandaag verschijnt de laatste tekst voor het derde boekje. Ik moet dringend naar de drukker.
Ik ben geen dweperig type, ik sta niet vlug in vuur en vlam. Maar ik verlangde elk jaar zo vurig naar de lente. Zien jullie de tekening? Ik was zeven, tekende de kersenboom voor ons huis. Niet in bloei, dat had ik al in januari gedaan. In de hoop dat die op 21 maart in bloei stond…. Onvervuld verlangen. Op de tekening draagt hij vruchten, mijn hunkeren naar de toekomst. De ladders staan al klaar. Jacobsladders weet ik nu, reiken naar de hemel. De dromen van een kind, argeloos en met ogen van verwondering. Dat kind in mij is er nog. Elke dag opnieuw ga ik terug in mijn herinneringen en laat ik het mij de weg wijzen. Kijk ik over de horizon. Zie ik altijd een nieuwe morgen, een nieuwe dag. Dacht ik op moeilijke momenten dat het leven mij een paar mokerslagen toegediend had, later bleken die maar tikjes. Besloot ik ooit mijn hart op slot te zetten en de sleutel weg te gooien, ik heb me schromelijk vergist. Ik heb hem weggegooid maar vergat mijn hart te sluiten. Van deze vergissing kunnen jullie nu genieten! Lezen en herlezen, ook het derde boekje. Zal ik jullie de titel al verklappen? ‘Love me, love me not’. Het staat er zwart op wit. Voor jullie allen, grote en kleine fans, want I do love you, all of you.
Ik liet jullie ook kennismaken met hen die me zo dierbaar waren, die er niet meer zijn. Die ik laat verder leven in mijn teksten, familie, jeugdvrienden, mijn beste grappigste vriendin ooit, liefste leerlingen, de man met wie ik de zevende hemel verkende. In loving memory. Zij zijn zonder hoogtevrees de ladder opgegaan.
Ik heb enkel een jacobsladder in mijn tuintje, bloeit in de late lente.
Tot later,
Lut